INTERVIEW EDDY BRUEL Partner/software engineer MAKEPAD BV
Dat ik dit bedrijf kon starten, komt omdat ik
ook wel heel veel geluk in mijn leven heb gehad.
Ik heb kansen gehad,
die andere mensen niet hebben gekregen.
Dat ben ik mij heel bewust van.
Eddy Bruel (1984), software engineer, is getrouwd en heeft een zoon van bijna twee jaar. Eddy is een opmerkelijk intelligente persoonlijkheid met een scherpe visie op zowel zijn leven als op zijn werk. In al zijn bescheidenheid en met keihard werken, heeft hij samen met zijn zakenpartner, Rik Arends, een software bedrijf, Makepad BV, opgezet. In zijn bewogen, stressvolle en relatief korte loopbaan heeft hij al heel veel ervaring in de wereld van de software industrie opgedaan. Hij heeft een hele snelle ontwikkeling doorgemaakt door al zijn kansen, die het leven hem bood, uit te werken tot wat hij nu is. Eddy Bruel noemt het zijn geluk, dat hij die waardevolle kansen kreeg Zo kan hij nu doen, wat hij nu doet: een vrije ondernemer zijn, die zijn keuzes zelf wil bepalen. Een verhaal van een niet alledaagse jongeman, die in al zijn bescheidenheid en met veel vertrouwen een nieuw software bedrijf opzette. Een goed overwogen en zeer beeldend verhaal, dat laat zien hoe het in de wereld van de software industrie werkt en hoe je daar, zoals Eddy Bruel, je plaats in kunt vinden.
WAT ZEG JE NU PRECIES, DAT JIJ MEER KANSEN HEBT GEKREGEN DAN VEEL ANDEREN?
Eddy Bruel: ‘Ten eerste kon ik bijvoorbeeld studeren, wat lang niet voor iedereen is weggelegd. Ik heb Computer Science aan de VU in Amsterdam gestudeerd. Daar heb ik mijn bachelor gehaald. Omdat het werken naast mijn studie op een geven moment een eigen leven was gaan leiden, ben ik na mijn bachelor gestopt. Hoe het aanbod in werk naar mij toekwam, daar heb ik bijvoorbeeld echt heel veel geluk in gehad. Ik kom daar later nog wel op terug.’
JE HEBT ALLEEN BACHELOR EN WAS NIET VERDER GEGAAN MET JE STUDIE?
‘Tijdens mijn bachelor was ik op zoek naar een bijbaantje. Via via kwam ik bij iemand terecht, die aan een software project bezig was. Zijn hoofdprogrammeur was met de noorderzon vertrokken na een conflict. Hij zat in een penibele situatie, omdat niemand iets met zijn project kon en zocht dus een developer. Al was het ook voor mij een onmogelijke situatie, ik nam dit aanbod aan. Ik was nog jong en ambitieus en : “ik zie wel waar het schip strand.” Dat gebeurde ook al na een paar maanden. Ik wist toen al dat dit niets ging worden, maar ik had wel binnen die periode zijn ex-developer, die bij hem was weggelopen, leren kennen. Hij was in die tussentijd voor zichzelf begonnen. Dit is weer zo’n kans. Toen ik hem aangaf, dat ik weg wilde waar ik nu zat, vroeg hij gelijk of ik niet voor hem wilde gaan werken. Hij had een hoge dunk van mij. Dat werd mijn echte serieuze eerste baan, hoewel ik dus nog studeerde. De bedoeling was dat ik daar parttime zal gaan werken, maar het was zo’n typische internet startup project. Dat betekende dat ik al heel gauw zo’n 80 uur of meer in de week werkte. Voordat ik het wist, werkte ik diep in de nachten door.’
HET KLIKTE DUS GOED MET DEZE WERKGEVER?
‘Ja, het klikte absoluut, met deze man. Rik Arends, is nu ook jaren later mijn huidige zakenpartner, waar ik nu samen een startup mee doe. Maar in die periode had hij een compagnon, waar ik het niet zo goed mee kon vinden. Zo’n internet startup is eigenlijk een heel ongezonde werkcultuur, doordat je heel erg onder druk wordt gezet. Een startup is een bedrijf met een vernieuwend idee, waarbij een product gemaakt wordt, die schaalbaar (als businessmodel) en haalbaar is. Dat geeft veel stress, maar ook frustratie, omdat je soms wel 80 uur of meer per week werkt, slecht betaalt krijgt, overwerkt raakt, enz. In die zin was het helemaal geen leuk werk, maar het project was wel heel interessant. Ik voelde me bij dit project wel echt uitgedaagd als programmeur. Ik schreef toentertijd de code voor hun product.’
HOE GING DAT VERDER MET JE LOOPBAAN?
‘Door dit werk kreeg ik, hoewel ik nog best jong was, een enorme kans, want via deze baan ben ik weer ontdekt door een recruter van het Silicon Valley bedrijf, MOZILLA. Hoewel Mozilla nu juist geen typisch Silicon Valley bedrijf is, maar een non-profit organisatie, die niet zo bezig is met miljarden winst te behalen om investeerders blij te maken. Zij zijn een bedrijf die vooral bezig is met privacy op internet. Deze recruiter kwam voor mijn gevoel ook weer uit het niets. Juist stond ik weer op een punt in mijn huidige situatie, door de werkdruk, op een kookpunt en was met mijn vrouw, Sandra, aan het overleggen, wat ik nu verder moest gaan doen. In deze periode was ik ook nog steeds bezig mijn bachelor af te maken. En precies in die periode kreeg ik een mailtje van Mozilla of ik interesse had in een baan bij hen. Daar ben ik direct op ingegaan. Ik ben gelijk naar San Francisco gevlogen voor het sollicitatiegesprek. Ik kreeg daar een contract aangeboden met voor mij belachelijk goede voorwaarden, o.a. meer dan het dubbele aan salaris. Ik begrijp nog steeds niet, hoe ik door dat gesprek ben heen gekomen. Er was een interview met zes mensen. Zij zaten, begreep ik achteraf, heel hoog in de organisatie en waren veel slimmer en hoger opgeleid dan ik. Deze situatie liet mij weer zien hoeveel anderen mij waard vonden, gezien het hoge salaris dat zij mij boden. Ik was toen nog best wel heel naïef. Het is zo, dat dit soort kansen zich opstapelen, als je terugkijkt. Alles wat ik had gedaan, paste in elkaar en maakte het mogelijk voor mij voor deze baan bij Mozilla.’
BEN JE ER DAN ACHTERGEKOMEN, WAAROM DIE RECRUITER VAN MOZILLA JOU VOND?
‘Ja, ik werkte namelijk toen nog bij het internet startup bedrijf, en dat bedrijf werkte toen ook aan een project samen met Mozilla. Hun CTO zat in het bestuur van startup bedrijf, waar ik voor werkte. Dat was achteraf de link en mijn bekendheid bij Mozilla. Maar hoe willekeurig zij mij hebben uitgezocht, bleek wel, dat zij mij pas hebben benaderd, nadat ik aan een programmeurwedstrijd had meegedaan. Dit deed ik meer voor de lol en om mijn frustratie af te schudden. Ik kreeg slechts de zesde plaats, niets bijzonders, maar blijkbaar goed genoeg om op te vallen bij één van die recruiters van Mozilla. Zo blijkt wie jóú kent, nog veel belangrijker is, dan wie jíj kent. Natuurlijk moet je ook heel wat kunnen, maar er zijn genoeg mensen, die net zoveel of meer kunnen dan ik en die krijgen die kans niet.’
TOEN WERKTE JE OPEENS BIJ MOZILLA?
‘Ja, en ik was ook nog steeds bezig met mijn bachelor en schreef wel al mijn een eindscriptie. Dat is ook gelukt en heb daar een diploma van. Bij Mozilla heb ik uiteindelijk vijf en een half jaar met plezier gewerkt. Ik ging om de zoveel tijd een week naar San Francisco voor werkbespreking of ik moest bijvoorbeeld voor drie weken naar Toronto. Dat was natuurlijk best leuk, ik kwam op heel veel verschillende plekken. Voor de rest werkte ik thuis op afstand. Ook daar bereikte ik een punt in mijn carrière, waar ik gevoel kreeg niet meer verder te komen. Ten eerste kwam daar op een gegeven moment een andere manager, waar ik het helemaal niet me kon vinden. Een manager is namelijk heel belangrijk voor de werksfeer in een bedrijf. Toen bedacht ik mij, dat ik dat ook wel eens kon gaan doen. Manager is nog altijd een stapje hoger op de ladder en ook weer goed voor het verloop in mijn carrière. Ik heb ook een tijdje als teamleider gewerkt. Op een gegeven moment was ik dan ook bij Moziila weggegaan om voor een andere startup te gaan werken, die zich bezig hield met 3D printer technologie. Hoewel ik er eigenlijk best goed in was, vond ik dat ook weer helemaal niet het leukste om te doen. Ik vind programmeren boeiender. Het bouwen, dat spreekt mij pas echt aan. Uiteindelijk wilde ik toch weer iets anders gaan proberen.’
OOK DEZE LOOPBAAN KENDE UITEINDELIJK ZIJN GRENZEN VOOR JE, WAT BEN JE DAARNA GAAN DOEN?
‘Ik heb altijd als droom gehad om zelf een startup te gaan neerzetten. Als je jong bent, denk je natuurlijk, dat je wel de nieuwe Apple kan worden, als het allemaal een beetje meezit. Ik heb nu zelf zo’n startup ervaren in mijn vorige werk en dan leer je ook dat al die succesverhalen een andere kant hebben. Nu weet ik, hoe hard ze ervoor moeten werken en hoeveel mensen er niet voor worden afgebeuld. Dus nu heb ik wel wat meer wijsheid en overzicht en ik wil niet zo’n bedrijf opzetten. Ik wil ook helemaal geen nieuwe Apple of Facebook worden. Die ambitie heb ik niet eens. Zo ben ik eerst nog, na Mozilla, een paar jaar voor een startup in Amsterdam gaan werken, om na te denken wat ik wilde gaan doen. In die periode werd ik benaderd door mijn vorige werkgever, Rik Arends, met de vraag om samen een startup te gaan doen. Rik was als een aantal jaren bezig met een project, een hobbyproject voor programmeurs. Rik is echt steengoed met wat hij doet. Hij houdt zich bezig met user-interfaces, dat is het ‘gezicht’ van een applicatie. Hij was daar al vijftien jaar mee bezig om betere manier user-interfaces te bouwen. Hij was nu op een punt om er een product van te maken, want wat hij tot nu toe had gebouwd, werd door niemand gebruikt.’
ZO STARTTE JIJ MET HEM DUS HET HUIDIGE BEDRIJF MAKEPAD BV?
‘Ja, We zijn eind 2018 begonnen en we hadden een aantal ideeën, hoe we dat zouden konden doen. Ik zag dat wel zitten en ik wilde toch al weg bij die startup in Amsterdam. Ook op dat moment kom ik hem precies tegen, die met mij verder een startup wilt doen. Ik wist als ik nog hogerop wil met meer salaris, dan zal ik al manager moeten worden. Iets wat ik al gedaan had en niet boeiend vind. Dan wordt het lastig om nog verder in de software industrie een plaats te veroveren. Deze industrie heeft liever jonge jongens, die ze nog zo gek kunnen krijgen, dat ze 80 uur tot 120 uur per week werken. Ik heb al te veel eisen, omdat ik weet hoe dit wereldje werkt. Ook ben ik eigenlijk al te duur voor ze. Dus ik stond ook op een dood punt , toen Rik mij vroeg om deze startup te gaan doen. Voor mij is dit nu de perfectie nieuwe uitdaging en kans. Ik ben dan ook bij mijn huidige werk weg gegaan.’
WAT VOOR EEN AFSPRAKEN HEBBEN JULLIE GEMAAKT VOOR DEZE BV?
‘Rik en ik hebben het zo afgesproken, dat ik eerst een jaar lang op freelance basis een aantal projecten zou doen. Daarna hebben wij samen de BV opgericht. Deze kosten factureer ik naar hem. Wel hebben we afgesproken, dat wij fifty-fifty dit bedrijf gaan runnen. Anders kom je heel gauw in een psychologisch net verstrikt van een werknemers mentaliteit. Want dan zal Rik natuurlijk de senior partner zijn en ik zal dan niet echt tegen hem in durven te gaan. Rik wilde juist een sparring-partner. Wie de meeste aandelen heeft, is eigenlijk niet ter discussie geweest. Wij staan gelijk in dit bedrijf, hoe onze inbreng ook is. Rik kon namelijk een veel groter financiële inbreng en breder netwerk leveren dan ik. Dat was vanaf het begin al helder. Daarentegen heb ik juist weer bepaalde skills, die ik inbreng, die Rik zelf niet heeft. Zo vullen wij elkaar aan. Wij brengen allebei ons geld in naar ratio en gebruiken elkaars netwerk voor dit nieuwe bedrijf. Op deze manier kunnen wij een startup doen zonder dat wij investeerders hoeven aan te trekken, want het probleem is als je aan de slag gaat met investeerders, dat er heel veel markten voor je sluiten. Investeerders willen maar één ding en dat is dat hun investering terug verdiend wordt, liefst met een leuke marge. Die willen exponentiële groei zien. Alleen zijn er maar een heel klein aantal markten, waar dat op mogelijk is. Dat betekent, dat je bijna wel wordt gedwóngen het nieuwe ‘Facebook’ of ‘Google’ te worden, anders ben je niet succesvol. Dat heb ik ook gezien bij de vorige startup van Rik. Hij had toen ruim 50.000 betalende gebruikers en met al een klein bedrag per maand kan je daar goed van leven. Met zo’n succesvol product kan je eindeloos mee door. Maar het probleem was dat de investeerders meer wilden, zij vonden de gegenereerde inkomsten uit die startup niet genoeg. Dus hij moest het aantal verbruikers gaan vergroten. Hij werd eigenlijk gedwongen door te gaan en dat werd natuurlijk een heel ander verhaal. Juist dat je dóór moest gaan, kan juist je bedrijf om zeep helpen. Je moet dingen gaan doen, die eigenlijk voor de voortgang van het bedrijf of BV niet goed zijn. Zoals meerdere contracten aangaan met grote bedrijven in hoop op meer gebruikers. Het komt er dan vaak op neer, dat zij ook meer support willen op je product. Om die support te leveren, moet je vaak meer mensen aannemen. Werknemers zijn vaak één van de grootste kostenposten voor je bedrijf. Ik heb daarvan geleerd, dat je heel terughoudend moet zijn met het aannemen van mensen. Er worden bijvoorbeeld eisen gesteld, over het aannemen van ook werknemers uit hún bedrijf. Hiermee schiet je burn-rate), omhoog, omdat je dan hetzelfde bedrag over veel meer medewerkers moet gaan verdelen.
In dit kader hebben Rik en ik besloten een heel andere startup te gaan doen. Eigenlijk een beetje A-typisch, maar ik zie steeds meer mensen daar naar toe neigen. Wij willen dus zelf een bedrijf proberen op te zetten zónder investeerders aan te trekken. Dat zonder hulp van investeerders op eigen houtje een winstgevend bedrijf proberen te zijn, wordt ook wel een ‘bootstrapping’ genoemd. Dat is een verwijzing naar Don Quichote, die zichzelf omhoog trok aan zijn schoenveter. Wij doen dat ook met een bepaalde afspraak van ons spaargeld. Mochten wij niet uitkomen, dan gaan wij eventueel voor een bepaalde tijd nog naast werken. Maar het idee is dat je met twee partners heel weinig nodig hebt om rond te komen. Zo kunnen wij bijvoorbeeld al met 2000 gebruikers, die een klein bedrag betalen, een goed salaris voor onszelf creëren, omdat wij verder geen bedrijfskosten hebben, zoals geen kantoor, geen personeel, enz. Dit hebben wij bewust ook zo ingericht. Wij werken beiden thuis en wij hebben de meeste contact via Slack. Dat is een chatprogramma specifiek ontwikkeld voor bedrijven, waar alle werknemers in één ruimte van de chatroom zitten. Het werkt a-synchroon, en dat betekent dat er niet zomaar tegen je gepraat wordt, zodat je je concentratie kan verliezen. Je kan dan reageren op het moment dat het jou uitkomt en dat werkt perfect voor ons. Soms, alleen dat is zelden, komen wij fysiek bij elkaar en dan bespreken wij wel samen dingen door, die niet via de chat kan, zoals bijvoorbeeld het tekenen van een contract.’
WAAROM IS VOOR JOU DE REDEN VOOR EEN EIGEN BEDRIJF?
‘Ik wil voornamelijk de vrijheid, zodat ik zelf mijn beslissingen kan maken. Ook wil ik financieel onafhankelijk zijn. De enige druk is nu nog, dat ik een hypotheek heb voor mijn huis en dat ik wil dat mijn zoon eventueel later kan studeren.
Voor mij bleek werken als werknemer de meest inefficiënte manier om geld te verdienen. Het was voor mij alsof je je tijd verhuurt en dat is zelfs nog beperkt. Ik bedoel daarmee te zeggen, dat grote bedrijven niet direct hoeven te werken voor hun geld. Het kapitaal, dat zij genereren, levert hun iedere maand een vast inkomen op in de vorm van winst, zonder dat zij daar iets substantieels voor hoeven te doen. Dat besef drong een beetje bij de laatste startup in Amsterdam, waar ik aan werkte. Ik had op een gegeven moment iets gebouwd en vervolgens ging het bedrijf het voor een gigantisch bedrag verkopen. Dat product had ik helemaal zelfstandig gebouwd en daar had ik kreeg en zij het zo enorme winst konden genereren. Toen dacht ik, ik doe hier iets helemaal verkeerds. Blijkbaar heb ik dus de kwaliteiten om iets heel goeds te maken, alleen mijn leven is nu zo ingericht, dat ik er niet aan mee kan profiteren. Daarom ben ik nu dit anders gaan doen samen met Rik.’
WAT IS JULLIE VISIE VOOR DIT BEDRIJF?
‘De visie komt voornamelijk meer vanuit Rik, mijn compagnon. Hij is hier al jaren mee bezig en ik ben in eerste instantie hierbij aangeschoven. Mijn motivatie is ook een andere, dan die van hem. Doordat hij al zoveel jaar met dit product bezig is, is hij veel meer emotioneel betrokken geraakt bij de visie dan ik. Hij heeft er ook al vijftien jaar zelf in geïnvesteerd. Voor mij is het veel meer zoiets, dat het mij niet uitmaakt, waar we mee slagen als we maar een succesvol bedrijf opzetten. Dat is wel een heel andere motivatie. Bij Rik gaat het om zijn product.’
WAT IS IN HET KORT HET PRODUCT, WAT JULLIE AAN HET MAKEN ZIJN?
‘Als ik het moet pitchen voor mensen dan noem ik het een creatieve coding tool. Stel je bent programmeur en je kan wat programmeren. Vervolgens wil je in je vrije tijd iets leuks op de computer maken, zoals een spelletje of wat dan ook. Dit doen heel veel programmeurs thuis voor de lol erbij. Wil je dit thuis gaan doen, dan zijn er tegenwoordig heel veel barrières voor. Vroeger in de jaren 90, in mijn jeugd, was alles nog heel toegankelijk. Computers waren nog niet zo ingewikkeld en je kon letterlijk in je eentje een videogame bouwen met bijvoorbeeld Q-basis. Tegenwoordig is dat niet meer, het is ook een miljoenenindustrie geworden. Er werken bijvoorbeeld zo 150 man aan zo’n spel. Dat zijn dan alleen nog maar de programmeurs, laat staan de grafische artiesten, de muzikanten, de scriptschrijvers, noem het maar op. Het is nu net zo’n grote industrie geworden als de filmindustrie. Dat wil dus zeggen, als je thuis iets leuks wil maken, dan moet je daar behoorlijk wat barrières voor overwinnen, door je heel veel en lang te gaan verdiepen om je tools onder de knie te krijgen, voor wat je wilt maken. Dat is heel tijdrovend om zo al die skills zelf in huis te halen.
Waar wij mee bezig zijn is om die barrières weer weg te halen, zodat je vrij eenvoudig en relatief simpel dingen kunt gaan bouwen. Het programma is dan nog wel interessant om iets leuks te maken, maar zonder dat je al te veel tijd kwijt bent om je er achter te komen, hoe iets werkt.’
WAT IS JULLIE DOELGROEP?
‘Wij richten ons op de markt op mensen, die geen tijd hebben zich zo te verdiepen in het programmeren,, maar die wel graag iets leuks willen maken. Ons product neemt die barrières dus weg. Het is een product, een programma, waar je andere programma’s mee kunt maken. Wij richten ons ook op de eindgebruikers en verkopen niet zo zeer aan commerciële bedrijven. Het is meer bedoeld voor de hobbyist en jonge mensen, die het leuk vindt zelf gemakkelijk wat te bouwen. Vroeger deed ik dit ook heel veel en daarom ben ik ook heel enthousiast over dit product.’
HEBBEN JULLIE HIER OOK ONDERZOEK NAAR GEDAAN OF ER EEN MARKT VOOR IS?
‘Ja, dat is een goede vraag. Wij hebben geen marktonderzoek gedaan. Bij veel marktonderzoek weet je nog niet of jouw product echt goed gaat lopen en op de markt wel zal aanslaan. Zo hebben wij ook maar een kleine markt nodig om succesvol te zijn. Wij zijn dus een A-typische startup in een aantal opzichten. Daar wij niet met investeerders werken is ons doel ook anders. Wij baseren de vraag voor ons product vooral op de feed-back, die wij krijgen van programmeurs. Die reacties houden wij in de gaten. Wat je steeds meer ziet in de software industrie is het begrip, fail-fast, faal snel. Dit wil zeggen, dat je erkent als je niet echt of het idee van je product gaan werken of niet. Dan is de enige manier om daar achter te komen om zo snel mogelijk een prototype van je product om de markt te zetten en dat door te ontwikkelen. Zijn er geen of weinig reacties op je product, dan ga je er niet verder mee door. Dit alle is dan gebaseerd op de reacties van je product. Zo staan wij er ook in.’
DAN IS HET DUS BEST HEEL SPANNEND OF JULLIE PRODUCT WEL ZAL AANSLAAN?
‘Het vreemde in de software industrie is dat het best heel veel tijd kost om iets te maken. Tijd is natuurlijk geld, maar als je het eenmaal hebt gemaakt, dan kun er je ook een miljoen kopieën van maken, wat weer niets kost. Als het dus goed gaat lopen, dan heb je het ook zo terugverdiend.
Ja, alleen is het de vraag of dat dan gaat gebeuren. Wij zitten nu op het cruciale punt om het op de markt te gaan zetten. Ook daarin zijn wij een beetje A-typisch, want normaal doe je dat zo snel mogelijk, maar wij zijn al een jaar aan het bouwen en zijn nog helemaal niet naar de markt gegaan. Dat komt ook wel een beetje door wat wij aan het doen zijn. Het is best wel heel ambitieus project, dat heel ver gaat en heel breed is. Er is ook zoveel research voor nodig. Ik wil het zelf ook best zo snel mogelijk nu op de markt gaan zetten. Rik heeft dat wat minder.’
WAT IS DE REDEN DAN NOG DAT JE PARTNER ER NOG MEE WACHTEN?
‘Een startup is heel stressvol. Alles in zo’n bedrijf is je eigen verantwoording. Alles moet jezelf regelen in ons geval. Wij hebben nu nog een financiële buffer, die wij los van elkaar hebben opgebouwd plus dat we nog een lening konden afsluiten bij een oude zakenpartner van Rik. Wij hebben daardoor nog een jaar, dat wij vooruit kunnen. Als het op de markt komt, moet het wel gaan werken, anders hebben wij een probleem. Zo hebben wij wel, zonder al nog geld te vragen, een Alpha-versie op de markt gezet. Een Alpha-versie is een product, dat nog niet af is. Als je dit zo op de markt zet, kan je gewoon kijken wat voor reacties je krijgt. Zowel Rik als ik zijn heel perfectionistisch en om de grens te bepalen, wanneer het product nu goed genoeg is, is voor ons heel moeilijk. Omdat wij alleen werken is ook dit onze eigen verantwoording. Er is niemand, die tegen ons zegt, ‘nu is het genoeg’. Ik wist ook al van te voren, dat dat mijn grootste strijd zal worden. Dit is ook wat heel veel stress veroorzaakt. Programmeren is een extreem creatieve bezigheid, eigenlijk ben ik bezig te tekenen op het scherm. Maar toch is genoeg, genoeg. Wij hebben nu nog een jaar en dan moet het echt de markt op. Er staat wel al iets op de website makepad.nl, zodat mensen zien wat we aan het bouwen zijn. Zij kunnen ook al inschrijven voor updates. Je weet dan, dat kunnen potentiele klanten zijn. Dit is een logische gang om straks echt de markt op te gaan. Je moet zeer zeker niet ineens met een product komen. Dat werkt namelijk ook weer niet.’
ER IS DUS AL WEL WAT ZICHTBAAR OP JULLIE WEBSITE MAKEPAD.NL?
‘Ja, dat is er al. Maar er zijn meerdere contactpunten, waar wij ons product kunnen laten zien. Rik is al CTO geweest van een succesvolle startup en heeft ook veel volgers op Twitter bijvoorbeeld, waar ook veel developers zitten en hij wordt ook nog steeds regelmatig uitgenodigd naar Silicon Valley in San Fransisco. Wij gaan ook regelmatig naar startup meetings in Amsterdam. Ook daar horen wij veel. Alleen is het nu bijna het punt, dat wij het moeten waarmaken. Zo zal in het eerste kwartaal 2020 we online een volgende versie neerzetten, waar wij ook al een bedrag voor willen gaan vragen. Dat is dan gelijk een mooie indicatie of mensen überhaupt willen betalen. Als nu blijkt dat niemand wil betalen voor een vroege toegang, dan moet je je afvragen of dit product gaat werken.’
DE SPANNING ZIT ERIN, MAAR STEL DAT HET PRODUCT TOCH NIET AANSLAAT. KENNEN JULLIE DAN NOG EEN PLAN B?
‘Ja, wij zijn natuurlijk al een tijdje bezig en ook al van verschillende gedachten veranderd. Het is soms heel frustrerend, dat je allemaal van die dromen hebt, die wel gerealiseerd kunnen worden, maar niet door mij. Dat ik precies die skills dan mis. Je fantasie gaat soms voorbij met wat je kan. Uiteindelijk hebben we al die vorige plannen gestopt en zijn meer in de richting van creating code toegegaan. Wordt dit het niet, dan moeten we wat anders gaan verzinnen. En natuurlijk hebben wij allang andere ideeën, mocht dit idee niet lukken. Wij denken dan aan bijvoorbeeld met een plan B aan eventueel een soort van vervanging het oude computerprogramma Flash, verder uit te werken. Dit programma is eigenlijk een stille dood gestorven, omdat Apple op een gegeven moment het niet meer ging gebruiken als ondersteuning voor de iPhone. Wij zouden ons product eventueel kunnen aanpassen voor de vervanger voor Flash, voornamelijk voor het maken van animaties en simpele spelletjes. Daar werd vroeger Flash veel voor gebruikt.
Mocht dat ook niet lukken, dan hebben wij zelfs een plan C. Wij hebben nu onze technologie gebouwd en als het niet als een product verkocht kan worden dan kunnen wij applicaties gaan bouwen voor anderen. Dan worden wij een soort van consultancy bedrijf, daar is deze technologie heel geschikt voor. ‘
MET ANDERE WOORDEN JULLIE BEDRIJF KAN NIET STUK?
‘Ja, wij zijn eigenlijk ook helemaal niet met een plan B of C bezig. Wij gaan dit eerste kwartaal 2020 het product op een goede manier in fases op markt zetten en daar gaan wij nu voor. Alle andere plannen hebben wij alleen in ons achterhoofd als mogelijkheden, eigenlijk meer niet. Er is geen einde aan dit bedrijf, daar zijn er nog te veel plannen voor, dat is wat ik er alleen maar aan toevoegen. Wij hebben er allebei ook nog heel veel plezier in. Voor mij is mijn werk ook mijn hobby. Dat is weer zoiets, dat ik mij bevoorrecht voel op vele andere mensen, die dit niet hebben.' Besluit Eddy Bruel. 'Maar voorlopig denken wij helemaal niet aan iets anders, dan dit product nu succesvol op de markt te krijgen.’
Eddy Bruel- Software-engineer - Makepad BV |