Interview met Frank Engeman - Frankie’s Corner, Speciaal bakkerij

“Lukt een product niet, blijf niet hangen en stop niet al je energie in dat zelfde product, maar kijk breder.

Durf te bewegen binnen je mogelijkheden.

Blijf altijd scherp en ga ervoor.”

 

Frank Engeman is een gekwalificeerde echte bakker en heeft zijn bakkerij, Frankie’s Corner in de J.P. Heijestraat 95, telefoon 020-6121776.

Hij had altijd al iets in de horeca willen opzetten en met deze eigen bakkerij en tevens broodjeszaak is zijn toekomstplan ook uitgekomen.

Frankie’s Corner is uitgegroeid tot een luxe bakkerij annex broodjeszaak met de meerwaarde van een buurtfunctie, een ontmoetingsplaats voor de omwonenden.

                                                                                                                       

 

Bij binnenkomst in de bakkerij/broodjeszaak hangt er een gezellige, warme sfeer.

Vele buurtbewoners komen hier in deze ongedwongen sfeer ontbijten, koffiedrinken of lunchen.

Tijdens het interview op het smalle terras rond Frankie’s Corner wordt Frank Engeman, de eigenaar, voortdurend joviaal begroet. Het is haast de sfeer op een terras te vergelijken als in Parijs, maar dan wel midden in Amsterdam-Oud West.

We startten het interview met een heerlijk geurend kopje Cappuccino met koekje op het terras.

WANNEER EN WAAROM BEN JIJ DIT BEDRIJF GESTART?

'Dit bedrijf is gestart in 1998. Mijn ouders hebben altijd een eigen zaak gehad in de horeca en van kleins af aan ben ik daarin opgegroeid.Ik heb voor die tijd best veel verschillende banen gehad, zowel in de horeca als ook ander werk. Mijn laatste baan was bij Airbrance Service op Schiphol, dat was logistiek werk. Ik vond het overigens een heel leuke baan, maar toch wilde ik heel graag  iets in de horeca  opzetten, met een eigen bedrijf. Gewoon voor jezelf beginnen.'

HOE BEN JE TOEN AAN DIT PAND GEKOMEN?

'Ik las geregeld de Telegraaf, die had toentertijd nog een speciale rubriek over Zakelijke Transacties, en daar stond op een gegeven  moment in, dat dit pand vrij was.

Dit pand was van een bakker.

Dat was voor mij een mogelijkheid om deze toenmalige oude bakkerij te kopen.

Met deze koop had ik al het idee om het uit te breiden tot ook een horecagelegenheid.

Maar om een bakkerij annex horecagelegenheid op te zetten is zoveel bemiddeling en regelingen vanuit de overheid nodig, dat het bijna voor mij onmogelijk was dit pand te kopen.

Je moest bijvoorbeeld minimaal 50.000-75.000 gulden (toen nog de gulden-tijd) van jezelf hebben.

Wie heeft dat zomaar klaar liggen?

Ik heb het pand gevonden via een advertentie in De Telegraaf. Het was een oude bakkerij van een warme bakker met ruimte voor een horecagelegenheid. Gelukkig kon ik het pachten want zelf kopen was te omslachtig en financieel niet haalbaar. Dan had ik 50.000 à 75.000 guldens - het was nog in de guldenstijd -  moeten inbrengen. Wie heeft dat zomaar klaarliggen? Nu was geen eigen geld nodig en omzeilde ik heel, heel veel gedoe.'

 

HOE ERVAARDE JE HET RISICO VAN EEN GOEDE VASTE BAAN NAAR ZO’N ONZEKERE TOEKOMST?

'Dit was mogelijk, doordat mijn vriendin, een gekwalificeerde opticiën, nog haar baan aanhield. Zij werkte destijds in een brillenwinkel. Daar hadden we in ieder geval een vast inkomen door. Tevens hadden we toen ook nog geen kinderen. Het risico voor ons privé was daarom niet zó groot.

En door dat vaste inkomen en de pachtregeling waren dit precies de goede voorwaarden om mijn bedrijf te beginnen. (de start van mijn eigen bedrijf aan te gaan.'

HOE VERLIEP HET OPSTARTEN VAN DE BAKKERIJ?

'Het pand was al twee maanden gesloten voordat ik er in kwam en het zag er ook niet uit. Het was oud en vervallen en voldeed niet aan de eisen met wat ik ermee wilde.

Zeker in de eerste instantie niet geschikt voor horecadoeleinden.

Het was gewoon een oud bakkerswinkeltje zonder keuken, alleen een schot, waarachter een bergruimte was.

We hebben het direct ook zo verbouwd, dat het er beter uitzag, maar het heeft nog wel een half jaar geduurd, voordat het een beetje liep.

De eerste maanden waren echt heel spannend en daarin keek ik ook heel goed of het wel allemaal zal lukken.

Eerst begon ik gewoon als een bakkerij, maar verkocht al wel al heel snel ook belegde broodjes over de toonbank.

Maar echt een horecagelegenheid was het nog niet te noemen.'

HAD JIJ OOK IETS MET DEZE BRANCHE?

'Nee, eigenlijk had ik niets met bakkerijen, bakken e.d. te doen gehad.

Ik wist niet eens hoe je een brood moest bakken. Met de pachter heb ik toen een afspraak kunnen maken, via een vriend, dat ik de eerste 10 jaar zijn brood zal afnemen en verkopen. Daar zat dan ook gelijk het pachtgeld deels in verwerkt en na 10 jaar zal de zaak dan van mij zijn.

Dat leek in eerste instantie een goede deal om zo het pand uiteindelijk over te nemen.'

HOE PAKTE DEZE DEAL OVER DE PACHT UIT?

'Het eerste halfjaar liep deze deal prima. Maar al gauw kwamen er allerlei lui van bakkersorganisaties, die hun broodproducten aan mij wilden leveren tegen de helft van de prijs die de pachter rekende. Door die contacten werd ik mij meer bewust van prijzen. In het begin had ik daar geen idee van.

Maar een gesprek met de pachter was hierover niet mogelijk.

Natuurlijk wilde ik hem wel wat meer betalen, gezien de pacht, maar de prijzen liepen zo uiteen dat de verschillen te groot waren. Hierdoor verharde de relatie met de pachter zich behoorlijk.'

HOE EINDIGDE DIT CONFLICT UITEINDELIJK?

'De verharding werd steeds grimmiger in dat jaar.

Na een jaar zo deze zaak te hebben gerund, waarin ik nog steeds twijfels had over de hoge, prijzen, kwamen de Kerstdagen eraan. Dan speelt ook direct de vraag, hoeveel broden moet ik afnemen van de pachter. Gezien de hoeveelheid mensen, die hier wonen, schatte ik dat op zo’n 500 broden. Ik had dus tijdens de Kerstdagen heel veel brood ingeslagen.

Maar het bleek dat juist  tijdens de Kerstdagen heel veel mensen op vakantie gingen of in ieder geval  weg waren. Die middag  bleef ik omstreeks 2.00 uur met zeker 250 broden zitten. Om 3.00 uur, een tijd dat ik allang niets meer verkocht, werd  er gebeld door de vriendin van de pachter. Zij werkte bij de supermarkt wat verder in de buurt. Zij vroeg mij of ik toevallig nog broden overhad, want zij kon haar vriend maar niet bereiken.

Ik zei ja, want ik stikte nog van de broden, dus zij mocht ze hebben van mij.

De grap was overigens dat mijn vader, die mij toen hielp en ik, die 250 broden in een piepklein vrachtautootje met een heel klein laadbakje hebben gepropt en deze broden zo naar de Supermarkt hebben gebracht. Echt niet te geloven, de hele auto zat vol met broden.

((Zelf had ik hiervoor een heel mooie Alfa Romeo,(die ik heb ingeruild voor dit autootje, een Suzuki, omdat ik een bedrijfswagentje nodig had. Dat was wel een lachertje.))

In ieder geval was die vriendin heel blij met al die broden. En voor mij was deze deal closed. Ik was gewoon blij dat ik er vanaf was.

Een uurtje later belde haar vriend, mij heel boos op, omdat ik die broden door had gegeven aan zijn vriendin.Tijdens het telefoongesprek heeft de pachter in zijn boosheid gezegd revanche te zullen nemen via de deal die wij hadden.'

WAT VOOR EEN REVANCHE NAM HIJ?

'Mijn kant van het verhaal is dat hij tegen mij zei, dat hij per 1 januari al zijn oude brood aan mij te gaan leveren. Natuurlijk wilde ik dit diepvriesbrood niet verkopen aan mijn klanten. Het werd 1 januari en ja hoor, ik kreeg naast vers brood, ook steeds ook oud brood uit de vriezer aangeleverd.

Dat vond ik niet kunnen.

Gelukkig  had ik ook een klant, die advocaat was, en die kon mijn probleem met hem bespreken.

Hij heeft mij begeleid om uit deze problematische situatie te komen. Dit hele proces heeft al met al wel een half jaar geduurd voordat ik het rond had met de pachter.

Maar daarna was het probleem ook opgelost met de pachter en was ik zelf eigenaar van het pand, het hele probleem was beklonken.

Het pand stond vanaf dat moment officiëel op mijn naam.

En ik had ook als eerste de naam van het pand veranderd in Frankie’s Corner.'

 

                                                                                                                         

MAAR JE WAS NOG STEEDS ZELF GEEN BAKKER….?

'Nee, maar vanaf die tijd ben ik gelijk bakkerscursussen gaan volgen in Duitsland. In Kleef heb ik ook een tijd in een bakkerij gewerkt.

Ik heb nu een volledige bakkersbevoegdheid en heb mij gespecialiseerd in zuurdesem en speltbroden. Overigens haal ik nu nog al mijn granen uit Duitsland, daar zijn de granen nog veel zuiverder. In Nederland wordt er veel te veel met granen gesjoemeld. Ik wil gewoon hele goede grondstoffen.'

WIE RUNDEN DE WINKEL TIJDENS JOU OPLEIDING IN DUITSLAND?

'Mijn ouders hebben met zijn tweeën in die tijd de winkel gerund. Zij hebben mij al vanaf het begin enorm gesteund. Tijdens mijn bakkersopleiding heb ik ook weer via/via een andere bakker gevonden, die zolang voor mij het brood bakte, totdat ik zelf weer de winkel kon overnemen bij mijn terugkomst.

Ook mijn ouders  kwamen niet uit de bakkerswereld, en toch hebben zij mij hierin zo gesteund. Nog komt mijn vader in de weekenden mij trouw helpen in de winkel. Dat is echt enorm.'

EINDELIJK KON JE NU DE HORECA-DROOM WAAR MAKEN?

'Ja, maar ik moest nu eerst na het veranderen van de naam op het pand, het vertrouwen gaan winnen van de mensen.

Ik moest het nu gaan waarmaken.

Mensen vroegen zich echt af: waarom staat er een andere naam op het pand? Waar halen jullie dan nu je brood vandaan, e.d.?

Dat was eerst veel uitleggen, dat ik vanaf nu zelf ging bakken en zelf alle granen inkocht.

Deze tijd werd een kwestie van volhouden en dóórgaan.

Je moet het vertrouwen houden. Als je brood goed is, kómen ze wel voor die kwaliteit.

Het echte werk was nu begonnen.'

DEZE FASE WAS EIGENLIJK WEER EEN NIEUW RISICO?

'Ja, dat is het altijd met een eigen bedrijf. Je hebt nooit een vast inkomen. En inderdaad met zo’n vernieuwd bedrijf al zeker niet door de hoge kosten van huur, vaste lasten, loon, inkopen, e.d. Je moet inderdaad heel goed kijken, hoe je dat gaat doen.

Wat fantastisch was, dat mijn vriendin haar baan opzegde en fulltime in het bedrijf kwam werken.

We hebben vanaf dat moment samen deze winkel opgebouwd. Die groeide steeds meer uit en we hebben nu zowel een echte warme bakkerij als een horeaca-gelegenheid met een meisje, dat nu al 7 jaar voor ons werkt. Ik heb overigens ook met veel stagières uit de Bakkerschool gewerkt.

Onze bakkerij heeft ook nog eens als specialiteit speltbroden en zuurdesem.

Naast de broden, broodjes, croissants, enz. hebben wij nu ook vele salades. Vooral ook vissalades.

Ik kom uit IJmuiden, waar mijn ouders een viskraam hebben gehad. Zodoende weet ik veel van vis af en weet het goed te bereiden.

Deze speciale vissalades onderscheiden mij ook direct weer van anderen.'

JOUW PLAN VOOR DIT BEDRIJF IS DUS NU GEREALISEERD?

'Ja, ik heb eigenlijk altijd in de horeca willen werken. Dat heb ik nu met deze winkel bereikt.

En dat zelfs zonder startersgeld, een lening van de overheid voor starters, die wel kan oplopen tot €50.000,--.

Ik ben echt via die pacht en de strubbelingen, die er bij zijn gekomen, met niets begonnen.

Dit heb ik zelf opgezet, in die begintijd wist ik niet eens van dat startersgeld en daar had ik, bij navraag, ook op geen enkel punt nog recht op.' Aldus Frank Engeman.

 

Frank Engeman: CONCLUSIE VOOR STARTERS: 

• Ga ervoor, je moet het echt willen doen;

• Vrije tijd  -  niet naar kijken, eigen bedrijf kost veel tijd;

• Blijf heel scherp;

• Lukt het ene product niet, kijk dan wat je wel kan verkopen;

• Blijf niet hangen in hetzelfde, kijk breder;

• Durf te bewegen en je te ontwikkelen;

• Kijk goed uit met personeel, dat je aanneemt, dat kan moeilijk zijn, zij werken niet zoals jij er instaat;

• - Richt je in eerste instantie op één zaak, meerdere zaken geven vaak alleen maar meer kosten, energie en problemen. Je verdient op die manier niet zomaar meer.

                                                                                                                                  

 

FRANK ENGEMAN -  SPECIAALBAKKERIJ FRANKIES'S CORNER J.P. Heijestraat 95 1053 GM Amsterdam Telefoon: 020 - 612 17 76 Website:  www.frankies-corner-amsterdam.nl.