INTERVIEW met JONNEKE de ZEEUW, Foodblogger - Mooncake

Mijn blog is eigenlijk begonnen, omdat het me opviel

dat veel mainstream media en blogs de plekken

waar ik graag kwam, links lieten liggen,

dat zijn vaak niet-westerse restaurants,

die wel een wezenlijk onderdeel van onze samenleving zijn

en waar je juist zo goed kunt eten voor maar weinig geld.

Jonneke de Zeeuw, (1987), foodblogger van Mooncake. Zij heeft heel bewust gekozen met haar bedrijf als foodblogger, om zo het denken over cultuurverschillen in Nederland aan te kaarten. Jonneke heeft als doel voor ogen kleine ondernemers op de kaart te zetten om zo een vollediger beeld te geven van wat wij als land geworden zijn. Haar missie is heel helder en dat wil ze uitdragen via haar blog, lezingen en video’s. Haar verhaal gaat niet alleen over eten, maar ook hoe wij in onze multiculturele samenleving met elkaar omgaan. https://mooncake.nl/contact/ . Jonneke doet dat zeer bevlogen, wat haar werk daardoor juist zo veel kracht geeft en boeiend maakt. Een moedige vrouw, die langs deze weg haar ideeën tot uitdrukking wil brengen en ons een spiegel wil voorhouden, hoe wij in ons denken vaak nog vastzitten als wij praten over een echt geaccepteerde multiculturele samenleving. 

WAT IS JOUW WEG GEWEEST OM EEN FOODBLOGGER TE WORDEN?

‘In feite heb ik heel lang gezocht. Zo heb ik eerst een paar jaar Media en Cultuur gestudeerd. Dat bleek helemaal niets voor mij met in al die hele dikke boeken te zitten leren. Dat past totaal niet bij mij en ben daar ook van de ene dag op de andere mee gestopt. Eigenlijk wilde ik iets doen met theater, want ik hield heel veel van zingen. Ik heb toen heel veel audities gedaan en uiteindelijk ben ik in Antwerpen op de opleiding Kleinkunst aangenomen. Daar voelde ik mij wel heel thuis, mede door de mensen om mij heen. Uiteindelijk bekroop mij het gevoel weer, dat het ook hier niet helemaal was, wat ik zocht. Daardoor bleef ik mezelf maar afvragen, wat er dan wél bij mij paste. Tijdens die studie ben ik op een gegeven moment ook weggestuurd. Na Antwerpen ben ik toen voor een jaar in Tel Aviv gaan wonen. Dat is daar een smeltkroes van eetculturen, die daar samenkomen. Juist die sfeer daar en het eten trokken mij naar die stad. Het leek mij toentertijd wel helemaal te gek, daar te wonen. Ik wilde sowieso niet per se in Antwerpen blijven en eigenlijk ook niet terug naar Amsterdam. In Tel Aviv heb ik veel gekeken naar restaurantjes en daar veel buiten de deur gegeten, maar ook veel zelf gekookt. Voor mijn onderhoud in Tel Aviv had ik allerlei baantjes ernaast.'

WAAROM BEN JIJ NIET IN TEL AVIV GEBLEVEN?

‘Uiteindelijk voelde ik mij in Tel Aviv best verloren, want ik had nog helemaal geen plan. Het was eerst een soort nieuwsgierigheid om daar naar toe te gaan, maar daar besefte ik eigenlijk, dat ik best wel heel ambitieus ben en dat ik iets om handen wil hebben. Ook is Israël best een heftig land om in te wonen. Nederland is zo’n goed geregeld land, dan moet je ook wel heel gemotiveerd zijn om in zo’n heftig land te willen wonen. Dat moet je echt willen.”

WAT BEN JE BIJ JE TERUGKOMST NAAR NEDERLAND GAAN DOEN?

‘Ik ben weer naar Amsterdam gegaan en ging weer proberen iets met het zingen te gaan doen. Ik zag op een gegeven moment van een heel goede kennis een poster hangen op straat, van een optreden, en normaal zal ik daar juist nu jaloers op kunnen worden - daar werd ik juist niet jaloers op en dat viel me op. Dat het me niks deed. Het ging overigens over een theatervoorstelling waar die persoon een hoofdrol in had. Ze hing door de hele stad en ik dacht leuk! maar voelde zelf niet dat ik dat ook wilde, hoewel het mij maar niet lukte. Het gekke was dat het mij juist helemaal niets deed. Ik besefte dat ik het theater helemaal niet miste. Wat wél bij mij paste vanuit de theaterschool, was het vertellen van verhalen en daarin een statement willen maken. Hoewel ik geen gevoel meer had om verder nog audities te doen, vond ik het ook heel moeilijk het ook weer los te laten. De mensen om mij heen, gaven juist het gevoel dat ik wel moest doorgaan - het is eerder dat ik jarenlang was aangemoedigd en er was gezegd: jij moet iets met theater doen. Dan stoppen is moeilijk, want wat ga je dan doen?, en zo duurde het wel even voordat ik het idee echt durfde los te laten. Ondertussen bleef ik wel zoeken en gewoon mijn dingen doen, met mensen praten, die inspirerende dingen deden. Ik ging naar seminars of workshops. Ik bleef maar zoeken, iets wat eigenlijk nooit is gestopt.’

BIJ AL DAT ZOEKEN NAAR WAT JE NU ECHT WILT GAAN DOEN, HEB JE TOCH JE BESTEMMING GEVONDEN?

‘Tot zover wel, ik kookte al best vaak voor vrienden, die dan weer zeiden dat ik daar echt iets mee moest gaan doen. Maar ik dacht dan: “wat kan je dáár nu mee doen?” Je kan bijvoorbeeld een blog beginnen met recepten, maar dat doet iedereen al. Dus eigenlijk wist ik het niet zo allemaal. Hoewel ik wel al een blog was begonnen, waar ik weleens een verhaal lanceerde, maar dat was eigenlijk heel algemeen over allerlei onderwerpen. Ik knoeide maar wat aan, totdat ik in mijn buurt, de Indische buurt in Amsterdam Oost, liep. Het viel mij ineens op dat de mensen zo weinig aandacht besteedden aan de plekken, waar ik zo graag kwam. Zoals de media en grote blogs het alleen maar hebben over de dezelfde hippe plekken, zag ik deze kleine niet bekende locaties juist als een verrijking. Ik bedacht mij toen, waarom ga ik daar niet over schrijven en waarom ga ik daar niet juist aandacht aan besteden? Dat leek mij gewoon cool, te weten dat al die mensen hier alleen maar gewoon leven en niemand zal ooit iets over hen vertellen. Dat was de reden om hierover te gaan bloggen. Daar ben ik toen mee begonnen. Zo ben ik uiteindelijk na een lange weg in mijn huidige werk terecht gekomen.’

HOE WERD JOUW BLOG, DIE TOCH ANDERE PLEKKEN BESCHRIJFT DAN ANDERE ONTVANGEN?

‘Ik merkte al heel snel, dat mensen daar enthousiast van werden. Ik kreeg al snel berichten van volgers die mee wilde gaan eten en restaurants waar ik over gepubliceerd had die het superdruk hadden ineens. Binnen een aantal maanden werd ik al genomineerd met een Award. Ook werd ik heel snel benaderd door de Volkskrant of ik interesse had in een videoserie. Ook kwam ik in gesprek met BNR Nieuwsradio voor een eigen brunchrubriek en hebben daar testopnames gemaakt. De dingen begonnen ineens te bewegen.’ 

JIJ HEBT ZELFS AL HEEL SNEL EEN AWARD ALS ‘FOODBLOGGER VAN HET JAAR’ GEWONNEN?

‘Ja, ik dacht eigenlijk dat ik die verkiezing nooit zou gaan winnen. Ik stond tegenover vier andere bloggers in de strijd. Die waren al echt heel groot met honderdduizend volgers. Mijn blog zat toen nog best krakkemikkig in elkaar en had nog maar een paar honderd volgers. Toch heb ik die verkiezing gewonnen. Dat gaf ook direct heel veel persaandacht en ik was ook al in gesprek met de Volkskrant en BNR, voordat de award in beeld kwam. Zo ging mijn blog opeens heel hard.”

 DAT WAS OOK HET MOMENT DAT JE ECHT GESTOPT BENT MET JE BAAN?

Ja, daarna ben ik ook gestopt met mijn baan en wilde gewoon kijken of dit iets kon worden. Toen, in het najaar in 2017, heb ik er volledig mijn business van gemaakt. Ik leef nu ook echt helemaal van mijn bedrijf.’

WAT IS JOUW MOTIEF OM FOODBLOGGER TE WORDEN EN ER ZÓ HELEMAAL VOOR TE GAAN?

‘Ik had vanaf het begin al een heel duidelijk idee. Ik heb duidelijk met mijn blog een snaar weten te raken, die nog niemand raakte, maar waar wel heel erg behoefte aan was. Mijn idee was om over die onterecht onbelichte plekken te schrijven en video’s te maken. Juist die plekken, waar niemand het over had, maar die wel wezenlijk onderdeel zijn van onze samenleving. Inmiddels geef ik ook lezingen over dit onderwerp over het ‘Neerland’s nieuwe culinaire landschap’. Vanaf het begin is het eigenlijk best activistisch.”

WAT IS DAN JOUW ACTIVISTISCHE IDEE ERACHTER?

‘Mijn blog is begonnen, omdat het mij opviel, dat veel mainstream media en blogs de plekken, waar ik graag kwam, vaak links liet liggen, en vanuit die gedachte ben ik begonnen hierover te schrijven. Het komt er eigenlijk op neer, dat ik nog maar weinig hoorde of las over de plekken, waar ik zo graag kwam. Dat vond ik krom. Vaak eet je voor veel geld een hele middelmatige hamburger. Maar juist aan de overkant krijg je Indiase Paneer of Iraakse Kebab voor een klein bedrag. Ik snap dat dan niet.’ 

HOE STA JE DAN IN VERHOUDING TOT DE MEDIA?

‘Inmiddels heb ik ook regelmatig discussies met de media gehad, die dan met koppen aankwamen over het uitheemse eten van MOONCAKE, dat ze aankwamen met termen als multi culti of wereldsmaken. Dan verweer ik mij: “voor wie is dit nieuw en voor wie is het uitheems?”. Deze ondernemers zijn hier vaak gewoon geboren en getogen en sommigen wonen hier al een heel groot deel van hun leven. Zo word ik elke keer weggezet in een hokje. Ik denk echt: voor wie ís dit een nieuwe smaak, echt niet voor iedereen. Het zijn niet voor alle inwoners van dit land nieuwe smaken, want meer dan de helft van de inwoners in de grote steden hebben een migratieachtergrond.’ 

WAT IS HET WEERWOORD VAN DE MEDIA NAAR JOU?

‘Voor hen is het beeld, dat je niet zomaar een keuken op kan nemen in een cultuur van een land. Maar voor mij rijst de vraag gelijk, wie bepaalt wat onze eetcultuur is? Volgens mij doen we dat met zijn allen. Mijn nekharen gaan echt overeind staat, als je ziet hoe in media vanuit een bepaalde bubbel geschreven wordt.Ja, in die zin ben ik dus vrij activistisch.’

JIJ HOUDT OOK LEZINGEN, WAAR GAAN DIE OVER?

‘De lezing gaat over Neerland’s culinaire landschap. Een stukje recente geschiedenis en ook waar we nu staan culinair gezien en hoe we daar gekomen zijn. En wat er allemaal gebeurt op dat vlak. Wat gaat er goed, wat is leuk maar ook: wat gaat er mis. In de geschiedenis van onze natie is dit culinair gezien (en ook op veel andere vlakken) de beste tijd om in leven te zijn. Nooit eerder was er zoveel goed, lekker en bijzonder eten verkrijgbaar voor zo’n grote groep mensen. 

Eigenlijk waar het wel goed gaat en waar het misgaat. Ook spreek ik over wat ikzelf meemaak met allerlei mensen uit de media. Het is eigenlijk een verhaal, dat verteld wordt, over een land dat geworden is wat we zijn.’ 

WAAR WORD JE VOORAL MET JE LEZINGEN UITGENODIGD?

‘De lezingen houd ik op festivals, bijeenkomsten bij evenementen. Maar ook op uitnodiging bij bedrijven en bijeenkomsten voor mensen uit de horeca of in bibliotheken. Verschillende gelegenheden dus en heel divers door heel Nederland.’

NU WEER OVER DE START VAN JOUW BEDRIJF MOONCAKE, HOE VERLIEP DAT?

‘De overlapping van de periode dat ik echt stopte met werken tot een lonend zelfstandig bedrijf Mooncake, heeft een half jaar geduurd. Ik kon gelukkig gebruik maken van de ondernemersregeling, zodat je kan overstappen van loondienst naar zelfstandige. Dan krijg je elke maand een kleine bijdrage en na ongeveer een half jaar moet je zorgen dat je op eigen benen kunt staan. Dat was mij gelukt.’

VERKRIJG JE OOK INKOMSTEN UIT JE BLOG?

‘Nee, niet direct uit mijn blog, maar ik maak culinaire wandelingen, die ik dan met een aantal mensen ga maken. De wandeling gaat dan langs een keur van mijn favoriete plekken. Dat doe ik op bepaalde data in Amsterdam-Oost, in Amsterdam Osdorp en in Rotterdam. Op deze foodtours kunnen mensen zich dan inschrijven en een ticket kopen. Ook maakte ik videoseries voor de Volkskrant, als journalist. Tevens heb ik bij RTL4 een kookboeken item gehad. Ik geef lezingen en heb zelfs een plan een boek te maken. Het zijn eigenlijk heel veel verschillende inkomstenbronnen er om heen.’

LAAT JIJ JE SPONS0REN VOOR JE BLOG?

Nee, dat wil ik niet. Ik wil gewoon onafhankelijk blijven en mijn eigen keuzes kunnen maken, wat ik schrijf. Ik heb er geen zin in dat ondernemers dingen van mij gaan eisen. Voor mij werkt het zo, als ik enthousiast ben over een plek, dan schrijf ik er ook gelijk een mooi stuk over en niet omdat iemand dat mij opdraagt. Ik wil het zo zuiver mogelijk houden.’

MAAK JE JE KENBAAR ALS FOODBLOGGER ALS JE ERGENS GAAT ETEN?

‘Meestal niet, meestal ga ik gewoon naar binnen en bestel een menu. Ik probeer eigenlijk altijd vaker naar een plek te gaan voor ik er een stuk of video over publiceer. Zodat ik meerdere dingen heb geprobeerd en de zaak een paar keer meegemaakt heb. Het komt soms voor dat iets echt direct een schot in de roos is, op alle gebieden, en dan kom ik de keer erop terug met mijn camera en schrijf ik een stuk. Als ik meerdere keren ga, dan bestel ik ook vaak veel verschillende gerechtjes om te proeven. Meestal gaat dit goed en krijg ik alle medewerking. Het is maar één keer gebeurd, dat ik werd geweigerd om een stuk over een restaurant te schrijven. De eigenaar wilde dat niet, dus dan doe ik dat natuurlijk ook niet.’

HOE VIND JIJ JE PLEKKEN WAAROVER JE SCHRIJFT?

‘Ik ga eigenlijk gewoon op pad om te zoeken. Dat doe ik door de straat op te gaan in bepaalde steden en rond te lopen of fietsen. Het is dan goed kijken wat je tegenkomt en als ik dan iets voorbij zie flitsen, dan ga ik er soms ook gelijk op af. Soms ga ik er ook juist een andere keer naar terug, dat hangt ervan af.’

HOE IS DAT NU VOOR JOU OM EEN ZELFSTANDIGE TE ZIJN?

‘Toen ik terug kwam uit Tel Aviv ben ik op een gegeven moment weer gaan werken in een kantoor. Dat heeft vier jaar geduurd en ik was daar niet op mijn plek, maar wist toen nog niet wat ik dan wél wilde gaan doen. Ik had in ieder geval een inkomen en verder probeerde ik daarnaast allerlei dingen uit, die me wel interesseerden. Uit die periode is ook het idee van deze blog ontstaan en heb daarna ook mijn baan opgezegd. Eigenlijk wist ik nooit precies wat ik wel wilde doen en was zo lang al aan het zoeken. Mede omdat ik zoveel verschillende dingen wilde. Maar één ding wist ik zeker, dat ik meer vrijheid wilde, zodat de dingen meer in mijn leven zouden stromen en dat het niet voor mij wordt bepaald wat ik doe. Van ondernemen wist ik eigenlijk helemaal niets en het blijkt dat het heel hard werken is. Mensen zien alleen maar het eindproduct, dat ik lekker zit te eten, dat ik een leuke site maak, maar ik heb ook echt hele drama’s meegemaakt om daar te komen. Dat ga je niet allemaal delen. Er zijn ook echt dingen helemaal misgegaan. Alleen daar leer je wel weer heel veel van.’

KAN JE DAARVAN EEN VOORBEELD GEVEN?

‘Als een onderneming zo nauw verbonden is met wat jijzelf bent, in mijn geval ben ik helemaal dat bedrijf, dan ben je vaak de enige, die ’s nachts wakker ligt van problemen of wat dan ook. Zo heb ik bijvoorbeeld een nieuwe website laten maken, dat kostte meer tijd en werk dan dat ik ooit had gedacht. In die periode heb ik wel zeven dagen in de week achtereen alleen achter mijn laptop gezeten. Het was verrassend en ongelooflijk wat er allemaal bij komt kijken.’

HEB JIJ WEL SUPPORT OP ZULKE MOMENTEN IN EEN EENMANSBEDRIJFJE? 

‘Het is wel zo dat je voor sommige aspecten in een team samenwerkt, zoals bij het opbouwen van een website. Daar zijn best veel mensen bij betrokken. Maar ik werk sinds een tijdje samen met iemand, die ik honderd procent kan vertrouwen. Zij is een create-producer en zij kan ontzettend veel dingen. Ook zij is heel bevlogen en aan haar heb ik heel veel steun. Soms werken we ook samen aan projecten of onderdelen daarvan, zoals het implementeren van convertkit, online software, die ervoor zorgt dat je meer inschrijvingen krijgt op je nieuwsbrief. Ook houdt zij bijvoorbeeld mijn website bij, als er dingen haperen, de online marketing, e.d. Nu ik ook bezig ben met een eigen festival, helpt zij daar ook mee. Zij organiseert ook festivals en heeft er heel veel verstand van. Zij is van hele grote waarde.’

OEF, EN NU DEZE CORONACRISIS...., WAT BETEKENT DAT VOOR JOU?

‘Ja, voor mij staat nu even alles stil. Maar ik was bezig met MOONCAKE met kerstpakketten en deze zou ik juist nu willen gaan uitwerken. Kerstpakketten met allerlei bijzondere producten en al die winkeltjes met verhalen en recepten. Een beetje een tegenhanger van de kerstpakketten, waar mensen helemaal niets aan hebben. Dat plan is nu heel onzeker en aan het wankelen. Nu wil ik ook cadeaupakketten in het leven gaan roepen. Via kleine supermarkten, die het nu ook heel moeilijk hebben. Deze pakketten met voeding wil ik dan in een tas of mand aanbieden, ook weer met bijzondere Mooncake-waardige producten van kleine, lokale ondernemers uit Amsterdam, die het zwaarhebben in deze tijd., Deze foodiebags ik dan ga bezorgen bij de mensen thuis. Deze mensen kunnen die pakketten dan bestellen voor een ander bijvoorbeeld. Die ondernemers hebben dan extra producten verkocht en ik heb de cadeautas of mand verkocht. Ik ben deze periode dus begonnen met de Mooncake foodiebags,  Dit project loopt overigens nu al heel goed. zie www.mooncake.nl/webshop voor meer info.”  

MOCHTEN DEZE INITIATIEVEN NIET GAAN LUKKEN?

‘Dan blijf ik sowieso hiermee doorgaan. Natuurlijk zal ik voor mijn inkomen een baantje gaan zoeken, maar dat zal ik zien als iets tijdelijks. Ik merk dat ik dit bedrijf nog steeds verder kan uitdiepen. Dat het voor mij veel verder gaat dan alleen maar het eten. Het heeft voor mij met zoveel andere beweegredenen te maken. Juist in zo’n situatie als nu, dat alles wegvalt, merk ik hoe de passie, die ik hiervoor heb, overblijft. Het komt bij mij uit mijn tenen. Dit is helemaal wat ik ben. Zo blijkt ook, al heb ik nu geen enkele opdracht meer, dat die passie nog steeds blijft. Qua inkomen staat het niet meer overeind, maar het idee nog wel. Dat maakt het voor mij juist zo boeiend.’

 

ADVIES VOOR EEN STARTER:

• Als je iets gaat opzetten, denk ik dat je veel sterker staat als je iets doet wat uit je tenen komt. Het moet van binnenuit komen, want dan sta je sterker, dan wie dan ook. 
• Start je een bedrijf puur voor het geld, dan is de vraag of je in zo’n crisistijd kan overleven. Je passie is het sterkste wapen en al ga je onderuit, dan krabbel je sneller weer op. 

• Het helpt als je altijd een nieuwsgierigheid houdt naar wat er verder nog allemaal zou kunnen komen. Nooit stoppen met zoeken naar wat je fascineert en inspireert. Denk niet te snel, dat je er bent, want dat ben je nooit. Er komt altijd weer een fase, waarop je verder kan en pak die kans. 
•  

JONNEKE DE ZEEUW Foodblogger - MOONCAKE Instagram : www.instagram.com/mooncake.nl  Facebook:  https://www.facebook.com/mooncake.nl/