INTERVIEW met KEES HILHORST, lijstenmaker - LIJSTENMAKERIJ van AMSTERDAM

Eigenlijk begon ik mij op een gegeven moment bezig te houden met kunst. Vooral het verhandelen daarin.

Mijn eerste idee was om deze kunst te gaan verkopen

 en dan ook nog eens lijsten te gaan maken.

Het lijsten maken is uiteindelijk gebleven, want de handel in kunst bleef achter.

Kees Hilhorst (1958) is een lijstenmaker van bijzondere allure met veel feeling voor zijn vak. Hij is ooit begonnen in loondienst en later ZZP-er geworden op gevorderde leeftijd is hij alsnog een geslaagd ondernemer geworden. Dat maakt zijn verhaal zo apart. Van oorsprong een adviseur in Land- en Watermanagement, die dit vak van lijstenmaker in de praktijk  geleerd heeft. Zoals hij zelf zegt, heeft hij het ‘afgekeken’ van een zeer ervaren lijstenmaker, die hij al spoedig in dienst  had genomen. Een bijzonder verhaal over een totale verandering in zijn leven,  op latere leeftijd,  en  waarvan hij nu heel veel plezier  beleeft. Hij heeft op een moment een opmerkelijke keuze gemaakt vanuit zijn gevoel voor kunst en de handel, die hij probeerde op te zetten. Kees nam zijn leven in eigen hand.  Dit uit zich in zijn werk ten volle. De kwalitatieve, schitterende resultaten van zijn  opdrachten zijn daar het bewijs van. Zie hier een beeldend verhaal van een link van de column van Femke Halsema uit Het Parool ‘IK LIET HEM VALLEN’, die ooit bij hem een nieuwe lijst liet maken: 

https://www.parool.nl/nieuws/ik-liet-hem-vallen~be4fff29/

WAT WAS JOUW MOTIEF GEWEEST OM LIJSTENMAKER TE WORDEN?

‘Een jaar of 15 geleden, ben ik een beetje met de overige tijd naast mijn werk, die ik toen had, gaan bezig houden met schilderijen en kunst. Vooral de in- en verkoop van kunst en verhandelen daarin. Maar het inkopen ging beter dan het verkopen. Dat hield in, dat ik op het laatst heel veel kunstobjecten  bezat. Alleen mijn interesse hield er niet door op. Daardoor ging  bij mij de  gedachte leven om zelf een galerie of zoiets te gaan opzetten.  Waarom ook niet? Maar door nuchter door te denken over dit plan, wist ik dat het niet zou lukken. Daar moet je ook voldoende geld voor hebben en heel veel werk in voorraad hebben. Ook moet je een ruimte huren, die daar geschikt voor is, enz., enz. Dat geheel zag ik niet zo zitten. Maar bij toeval zag ik op Marktplaats, niet echt bij toeval, maar omdat ik er wel naar zocht een lijstenmakerij ter overname. Dat was deze zaak, hier in de Maasstraat 7. En zo is het gekomen, dat ik nu lijstenmaker ben geworden.’

DUS JE BENT NIET GELIJK GESTART ALS LIJSTENMAKER, WAT VOOR WERK DEED JE HIERVOOR?

‘Ik ben van oorsprong adviseur in Land- en Watermanagement. Ik werkte bij een ingenieursbureau. Later ben ik verder gegaan als ZZP-er op wisselende trajecten, waar ik gewoon mijzelf verhuurde of werkte daar waar ik opdrachtjes kon uitvoeren.’

HOE GING DIE STAP VAN BEDRIJFSADIVISEUR NAAR LIJSTENMAKER?

‘Dat ontstond, omdat ik wel eens ging kijken bij DE DOMEINEN, waar overtollig overheidsmateriaal wordt opgeslagen en verkocht. Officieel heet het DIENST DER DOMEINEN en daar zit er o.a. één in Soesterberg met een groot terrein. Daar worden ook kunstwerken gestald en houden ze bezichtigingen. Je kan je  daar op inschrijven, wat je wilt hebben. De hoogste bieder heeft het dan bemachtigd. Wat er ligt opgeslagen zijn allemaal overtollige voorwerpen van de overheid, zoals bijvoorbeeld in beslag genomen auto’s, fietsen, veel voorwerpen uit het leger, maar dus ook heel veel BKR-kunst. BKR, Beeldende Kunstenaars Regeling, was destijds een regeling van de overheid voor kunstenaars. De kunstenaars, die daar bij aangesloten waren, moesten dan een aantal kunstwerken per jaar voor de gemeente maken en in ruil daarvoor behielden zij hun uitkering. Deze kunstwerken kwamen veelal in overheidsgebouwen of werden gewoon opgeslagen. Zo kwam ik op een zeker moment in aanraking met pallets vol kunst bij de Domeinen. Vanaf dat moment ging ik  ook inschrijven op zo’n hoeveelheid kunst. Ik heb  toen uiteindelijk  3 pallets vol BKR-kunst  toebedeeld gekregen. Zo is het begonnen.’

WIST JE WEL WAT VOOR KUNST JE GEKOCHT HAD?

‘Nee, alles zat nog ingepakt en je wist niet wat je had gekocht. Dat heb ik thuis toen allemaal uitgepakt en mijn hele huiskamer vol gezet en ben het toen allemaal gaan uitzoeken. Maar met dat uitzoeken, wat er van belang was, wat is de prijs, waar zoek je het op, enz., groeide ook mijn interesse daarin mee.’

HAD JIJ ZELF EEN SPECIAAL IDEE OF VOORKEUR IN EEN KUNSTRICHTING?

‘Nee, het zat meer in het ermee bezig zijn. Hoewel het nooit winstgevend is geweest, maar het idee van die handel, kopen en verkopen, vond ik heel boeiend. Zo heb ik ook best wel dingen voor de ‘heb’, die ik echt  zelf wilde houden. Dat waren de mooiste voorwerpen natuurlijk. Alleen had ik op een gegeven moment mijn hele huis vol met kunstwerken, zodat als ik weer wat nieuws had bemachtigd,  er eerst wat van de wand af moest. Ook hier in het atelier hangt het helemaal vol, maar deze werken wil ik wél verkopen.’

DUS UITEINDELIJK BEN JE IN DÉZE ZAAK VIA MARKTPLAATS TERECHT GEKOMEN?‘

Ja, precies. Deze winkel was al een lijstenmakerij, maar voor mij was deze winkel in eerste instantie van belang voor de verkoop van al die kunst, die ik had.’

HOE IS DIE OVERDRACHT VAN DEZE ZAAK NAAR JOU GEGAAN?

‘Deze overdracht heb ik met een goodwill, de inventaris, en het huurcontract overgenomen. Dat heet in de plaatsstelling. Dan ga je samen, de oude en nieuwe eigenaar, naar de huurbaas toe en dan vraag je of het huurcontract van de oude naar de nieuwe huurder kan worden overgenomen. Dat mocht. Ook heb ik deze zaak  met mijn eigen geld overgenomen. Want mocht het niet lukken, dan had ik geen schulden gemaakt. Ook wilde ik, als ik een zaak zou beginnen, niet  vooruit al schulden hebben. Dit geld had ik gewoon voor dit bedrijf. Ik had met mijn vorige baan goed verdiend als  ZZP-er. In feite veel meer dan ik nu verdien, maar dit vind ik veel leuker om te doen.’

TOEN WAS HET JOUW ZAAK, HOE VERLIEP DAT VOOR JOU VERDER. HET WAS VOOR JOU WEL EEN NIEUWE BRANCHE? 

‘Ik verkocht de eerste twee weken niets, maar daarna kwamen blijkbaar de mensen van vakantie terug en verkocht ik wel 30 lijsten in een week. De verkoop liep eerst dus heel goed en dat was ook hartstikke leuk. Het was ook al een goedlopende zaak, moet je je voorstellen. De loop was er al, dat was het voordeel.’

WANNEER GING DIE VERKOOP OVER TOT EEN OFFICIËLE LIJSTENMAKERIJ?

‘De klanten kochten hier dus hun schilderijen, maar ze wilden er wel een lijst omheen. Uiteindelijk moest ik het van de lijsten hebben, de kunstverkoop liep al snel daarbij achter.’

MAAR JIJ WAS TOEN NOG GEEN LIJSTENMAKER, HOE HEB JIJ DAT OPGELOST?

‘Ja, dat klopt. Na een aantal weken bedacht ik mij, dat ik toch maar eens moest leren lijsten te maken, bij al die vraag. Maar zoiets gaat niet vanzelf. Het mooie was dat ik na een paar weken, toen ik geopend was, werd gebeld door iemand, die had gehoord, dat ik een lijstenmaker zocht. Zo kwam het, dat ik na een paar weken al iemand in dienst had, die het al kon. Deze man was toentertijd al 62 jaar en was al lijstenmaker vanaf zijn 16ejaar. Die kon het echt heel goed. Zelf was hij net ontslagen en zocht een nieuwe werkplek, dus dat paste allemaal heel goed. Van deze echte vakman heb ik dit vak geleerd. Ik heb dus geen officiële vakopleiding gedaan, maar ik heb het in de loop der tijd van hem ‘afgekeken’. Deze man is pas anderhalf jaar weg en heeft hier praktisch vanaf het begin in 2008 gewerkt. Dit bedrijf bestaat nu 12 jaar. Ik heb dus ruim 10 jaar met deze man samengewerkt en zo heel veel van hem geleerd.’

NU IS DEZE LIJSTENMAKER MET PENSIOEN, HOE IS DAT NU VOOR JOU OM ALLEEN VERDER TE GAAN?

‘In  eerste instantie stiller, maar dat is sinds kort  weer veranderd. Ik heb nu sinds kort een stagiaire, Simon, in dienst.’

EERST EEN OFFICIËLE LIJSTENMAKER, MAAR NU EEN STAGIARE IN DIENST?

‘Simon is hier via de Ambachtseconomie, die zich inzet voor het herscholen van mensen met een uitkering. De Amsbachtseconomie is de sector binnen de economie, waarin vakmensen met hun geschoolde handen producten maken of diensten verlenen om zich een  bestaan te verwerven. Mensen boven de 40 jaar ongeveer kunnen dan met behoud van hun uitkering via deze instelling een ander beroep of ambacht leren. Simon werkte hiervoor in de horeca, maar door de coronacrisis viel zijn baan weg. Hij vroeg zich sowieso al af of hij in de horeca wilde blijven, zijn passie ligt veel meer bij interieurontwerpen en wilde in eerste instantie meubelmaker worden. Deze studie was al vol en toen koos hij voor lijstenmaker. Voor hem is dat ook in de richting van interieur van huizen.’

HOE BEN JIJ AAN DEZE STAGIARE GEKOMEN?

‘Ik had al een tijd geleden een opleidingsplek aangegeven aan de Ambachtseconomie, die gelieerd is aan ART-FRAME. Dat is onze brancheorganisatie, die ook een poot heeft in die Ambachtseconomie.’

IS HET DE BEDOELING DAT SIMON, DE STAGIARE, BLIJFT?

‘Hij blijft sowieso de hele opleiding hier, dat duurt ongeveer een jaar. Daarna zal hij allicht een certificaat krijgen en dan kan hij overal heen, waar hij wil. Voor mij is het nog de vraag of ik hem hier hebben wil. Nu is hij prijstechnisch heel aantrekkelijk: hij kost mij nu niets. Als hij straks de opleiding heeft afgerond en een vak heeft, dan moet ik kijken of ik dat wel kan betalen. Het moet wel allemaal passen natuurlijk.’

WEER TERUG NAAR JOUW BEGIN: HAD JIJ OOK EEN ECHT PLAN, EEN VISIE TOEN JE HIER BEGON?

‘Mijn eerst idee was om mijn kunst te gaan verkopen en dan ook lijsten te gaan maken. Maar ik wilde in eerste instantie een winkel. Eigenlijk dacht ik erbij, dat lijsten maken, dat leer ik ook nog wel. Zo is het op een natuurlijke wijze gegroeid. Mijn voorgangster had veel meer artikelen in haar winkel, zoals ansichtkaarten, posters, beeldjes, enz., maar het bleek, dat het enige waar mensen voor kwamen waren eigenlijk de lijsten. Zo van lieverlee in een tijdsbestek van enkele maanden heb ik alle prullaria eruit gewerkt. Daar kwam niemand voor en is het inlijsten gebleven. Zo is het gegroeid.’

KON JE ER WEL GELIJK AL VAN LEVEN, HOE IS DAT VERLOPEN?

‘Ik draaide direct een hele goede omzet. Het was een bestaand bedrijf, dat aardig doorliep. Maar ik had ook al veel eerder een uitkering van de WAO. Ik ben namelijk ooit 100% afgekeurd. Op mijn verzoek is dat een lager percentage geworden en sindsdien was ik ook weer aan het werk gegaan, maar dan wel als ZZP-er. Zo  heb ik  nog jaren voor bedrijven gewerkt in mijn oude beroep, als ZZP-er. Maar het geeft mij een fijn gevoel dat ik verzekerd ben van een bepaald bedrag per maand.  Als ik meer verdien, wat ze kunnen zien aan mijn belastingaanslag, dan moet ik het teveel weer terugbetalen. Zo houd ik altijd een financieel vangnet. Het is geen weelde, maar het is wel een goed gevoel zo. Er zijn hier maanden dat ik een top-omzet draai, maar ook maanden met niets. Over het jaar genomen is het best wel een goede omzet hier. De opdrachten gaan heel wisselend, soms loop ik achter met het werk en soms heb ik helemaal niets. Dat is soms moeilijk om mee om te gaan.’

DOE JIJ NOG OOK WEL IETS AAN ACQUISITIE? 

‘Nee, ook nu doe ik niets aan acquisitie. Ik heb in het verleden er wel iets aan gedaan en gebruikte dan Google Adwords. Dan mag je bijvoorbeeld € 50.00 storten en na 2 uur is het al weer opgebruikt. Google Adwords houdt namelijk in, dat als je bijvoorbeeld voor een boekhoudkantoor werkt, het woord ‘boekhouder’ kan invullen om het op Google Adwords te zetten. Dan mag je daarvoor een bedrag aangeven, een maximum, wat je moet aftikken als er iemand op klikt. Zo zoekt iemand een boekhouder en dan kan jij tevoorschijn komen op Google. Gaan ze dan op je klikken, dan ben jij jouw bedrag kwijt en zelfs iets meer dan de hoogste bieder op Google. Zo werkt het systeem. Dus als er op mij werd geklikt, dan was ik het geld kwijt en moest ik opnieuw geld storten voor weer een hoge rank bij Google. Zo bleek dat  andere lijstenmakers ook heel hoog boden en ben daarom afgehaakt. Dan maar minder werk, dit is te duur. Wel heb ik de naam van dit bedrijf veranderd in ‘Lijstenmakerij Amsterdam’. Eerst heette dit bedrijf 123 ART en Final Touch. Met deze naam heb ik het eerst zo overgenomen. Maar het veranderen van die naam, bleek ik evengoed bijna bovenaan te staan, die paar die dan net nog iets hoger staan dan ik, die betalen dan wel voor hun plaats.’

WAT ZIJN JOUW BESTE MOMENTEN GEWEEST SINDS JE DIT BEDRIJF HEBT GEOPEND?

‘Eigenlijk staat het los van mijn lijstenmakerij, maar op een gegeven moment zag ik een heel leuke dame voor mijn etalage staan, daar ben ik mee in contact gekomen en ze heeft ook iets laten inlijsten. Vanaf dat moment heb ik jaren met haar een relatie gehad. Dat was wel heel bijzonder. Ook kwam hier op gegeven moment een man, die zijn hele leven in de tandenborstels gezeten had. Deze man heeft hier per telefoon en in de winkel uren over kunnen spreken. Hij wilde als opdracht ook tandenborstels ingelijst hebben. Ik heb  hem gezegd, dat hij een keuze kon maken hoeveel hij er op een plank wilde  spijkeren en dat ik dat dan zal inlijsten. Maar onvoorstelbaar bijzonder, hoe die man daar mee bezig was. Maar zakelijk gezien zijn mijn mooiste momenten altijd weer bij het afleveren van een gemaakte lijst als de mensen blij en gelukkig zijn met het werk. Ik ben geen opruimer en mijn werkplek mag gewoon rommelig zijn. Ondanks dat, blijven de mensen toch komen. Daar gaat het toch om?’

HOE BEPAAL JIJ DE PRIJZEN VOOR JE WERK?

‘Ik heb een computerprogramma, waar alle artikelen in staan. Daar voer ik dan de oppervlakte van een kunstwerk in, het soort en type lijst, waarna de computer de juiste prijs berekent. Dat is op basis van inkoop maal een factor. Dat geldt ook voor een extra, zoals een passe-partout. Voor lijsten is het dus de lengte maal bedrag, de omtrek in feite, én wat je verliest in de hoeken. Het is dan inkoop + factor. Zo heb ik wel altijd een klein beginbedrag en daarop dan de zoveel meter.’

WAT IS JOUW SLECHTSTE ERVARING GEWEEST IN DEZE JAREN?

‘Dan moet ik denken aan een man, die kwam met een werk, waar een bepaalde lijst om moest. Alleen mocht het bijna niets kosten. Bij het ophalen, maakte hij behoorlijk veel stennis en toen heb ik hem met lijst en al buiten gezet. De lijst ging daardoor helemaal kapot natuurlijk. Mensen om hem heen vonden dat heel erg zielig, omdat hij dan niets had om naar te kijken.... Maar dat was zijn probleem. Ook heb ik hier een behoorlijke watersnood gehad. Er bleek een verstopping in de riool. En precies hier gaat een riool in een dikke buis naar boven naar het platte dak. Toen het hevig begon te regenen kwam al dat water de kelder in, waar ik mijn werkplaats heb. Daar stonden juist allemaal kunstwerken, lijsten, materialen, noem maar op.’

HOE IS DEZE WATERSNOOD OPGELOST?

‘De Salvage was gekomen en hebben  alles droog gepompt. Alle kunstwerken, die in het souterrain stonden, had ik mee naar huis genomen. Voor de rest werd alles afgevoerd door de Salvage naar droogkamers. Uiteindelijk was er niets beschadigd aan kunstwerken van de klanten. Ik kon alles op tijd naar boven halen. De schadepost was verzekeringswerk en alles is financieel wel goed gekomen. Maar ik was op dat moment bloednerveus, toen ik in eerste instantie die schade zag. Het was ook in het eerste jaar, dat ik hier net zat. Dat was een hele beproeving.’

ALS JE DIT ALLEMAAL MEE MAAKT, HOE IS HET VOOR JOUW OM ONDERNEMER TE ZIJN. JE STAAT ER DAN WEL EVEN HELEMAAL ALLEEN VOOR?

‘Eigenlijk zijn wij, mijn familie, niet geboren om voor een baas te werken. Van oorsprong ben ik een boerenzoon uit de Eempolder. Dus voor mij is het de normaalste zaak om zo te leven. Niet zozeer voor de vrijheid, want ik ga gewoon alle dagen open en wijk daar niet echt van af. Ik ga niet voor elk wissewasje dicht. Dus die regelmaat houd ik aan voor mijn klanten. Maar ik kan wel mijn eigen besluiten nemen in  dit bedrijf. Ik ben degene, die het bepaalt, dat geeft mij een gevoel van vrijheid. Ergens hoop ik wel dat er een opvolger is, zolang zal ik hier niet meer blijven. Ik heb ook een werkplaats in Baarn, waar ik woon en daar wil ik eigenlijk verder gaan. Ook wil ik minder gaan werken. Dan wordt de lijstenmakerij voor mij nog een bijverdienste.  Zou ik nog wachten op mijn pensioenleeftijd, dan kan ik vast veel minder ondernemen dan ik nu nog kan. De tijd is er nu voor mij, om een keuze te maken. Het gaat om de vitaliteit, die ik nu nog kan opbrengen om bijvoorbeeld te gaan reizen. Er  zijn nog zoveel meer leuke dingen in het leven om te gaan doen. Daar wil ik nog even van gaan genieten, naast mijn lijstenmakerij.’

ADVIES

• Voor een starter is het van belang de vragen te stellen, wat ga je doen, wat wil je en wil je dat graag? Dan zeg ik gelijk: “gewoon DOEN.”
• Vind jezelf nooit te oud om te starten. Ik zelf was 50 jaar, toen ik met deze lijstenmakerij begon. Ga het dus niet doen, omdat je jong bent, maar ga het doen als je het wilt. 
• Dus om te starten  met iets nieuws maakt leeftijd niets uit.
• Let op je financiën , vooral juist ook de kleine vaste lasten, die kunnen soms ook heel anders en voordeliger worden georganiseerd. Zoals bijv. wel of niet een pinautomaat via een telefoon abonnement. Soms denk je, dat valt wel mee, maar al die kleine onkostenposten lopen uiteindelijk heel erg op. De bedoeling is dat je aan je bedrijf verdient en niet dat je het als het ware ‘weggeeft’, zonder dat het ook iets meer zal opleveren voor je bedrijf.

 

KEES HILHORST - LIJSTENMAKER - LIJSTENMAKERIJ VAN AMSTERDAM Maasstraat 7 1078 HA Amsterdam Telefoon: 20-6711784 Mobiel: 06-18 75 04 88 Mail: kees [at] inlijsterij.com Website: www.lijstenmakerijvanamsterdam.nl