INTERVIEW met LOE VERPOORTEN, glazenwasser, VERPOORTEN GLAZENWASSERIj

 

Je denkt dat je heel veel kan sturen

in je leven

door bijvoorbeeld een goede opleiding te doen,

of hoe dan ook je best te doen,

maar uiteindelijk

ontstaan heleboel dingen

in je leven toch toevallig.

Alleen je moet ze dan wel pakken. 

Loe Verpoorten, 61 jaar, woonachtig in Zeist, is bijna zijn hele leven glazenwasser. Als hoogopgeleide jongeman koos hij uiteindelijk toch voor het buitenleven en de vrijheid als eigen ondernemer. Hij heeft deze glazenwasserij al voor 30 jaar in zeer goede samenwerking met zijn broer. Een uniek verhaal over een jonge welzijnswerker, die daarna ook nog psychologie heeft gestudeerd en toch de keuze maakte om samen met zijn één jaar jongere broer, gewoon op de ladder te klimmen en ramen te  gaan zemen. Het was voor hem een verademing buiten te werken en zelfstandig ondernemer te zijn en daarmee goed te verdienen. 

HOE BEN JIJ IN CONTACT GEKOMEN MET DE WERELD VAN DE GLAZENWASSRIJ?

‘De glazenwasserij ben ik  ingerold via één van mijn broers. Ik heb nog een broer en ook een zus, maar hij en ik schelen maar één jaar en hadden altijd al het meest contact met elkaar. Zo hadden wij een buurman, die glazenwasser was en die zocht op een gegeven moment een geldloper. Dat is iemand die ’s avonds rond etenstijd het geld ging ophalen. Mijn broer en ik wilden, ik was toen 15 jaar, best wel wat bijverdienen. Zodoende is mijn broer als eerste begonnen met innen van geld voor deze buurman. Dat heeft mijn broer een jaartje gedaan en kwam nog een andere glazenwasser tegen, die iemand zocht voor het geldlopen. In die tijd was alles nog contante betaling. Dat ben ik toen gaan doen en zo ben door de week rond etenstijd geld gaan lopen. Ik zat nog op de HAVO en dat geldlopen was ook tijdens mijn middelbare schooltijd als bijbaantje.’

WAT VOOR EEN MAN WAS JOUW WERKGEVER?

‘Deze man woonde ook in onze buurt en hield nogal van een drankje. Hij zat soms om 15:00 uur al in de kroeg en dan bracht ik hem het geld, dat ik die dag daarvoor had opgehaald. Maar hij zat daar zo gezellig, dat hij mij op een gegeven moment vroeg of ik zijn ladder naar beneden wilde zetten en nog wat één hoogjes wilde doen. Op die manier kon ik nog een paar tientjes extra verdienen met zemen. Nou, dat wilde ik wel.’

HOE LANG HEB JIJ ALS GELDLOPER BIJ DEZE GLAZENWASSER JE BIJBAANTJE GEHAD?

‘Zo  ben ik bij de glazenwasser vier à vijf jaar als geldloper in dienst geweest en hielp hem met zemen op vrijdag met winkeltjes en benedenhuizen in de Rivierenbuurt in Amsterdam.’

WAT GEBEURDE ER DAARNA?

‘Op een gegeven moment hebben mijn broer en ik zijn bedrijf en die van collega’s in de loop van de tijd overgenomen. Dat kon vroeger nog heel gemakkelijk. Je kon zo een wijk overnemen of overgeven aan een ander. Dat is tegenwoordig wel wat anders.’

WAT IS HET VERSCHIL MET VROEGER EN NU BIJ DE OVERNAME VAN EEN GLAZENWASSERIJ?

‘Vroeger had je een soort van monopolie in een wijk. Dan had je je eigen wijken of straten en waren alle klanten op een rijtje, wat natuurlijk heel efficiënt is met werken. Nu kan iedereen, die al een stok heeft, zo ertussen komen en klanten van je afnemen, door ze te ronselen. Dat kon vroeger absoluut niet.’

HOE IS DAT GEGAAN OM HET BEDRIJF VAN DIE GLAZENWASSER OVER TE NEMEN?

‘Ik was in die tijd vier dagen per week maatschappelijk werker en drie dagen per maand werkte ik als glazenwasser. Dit deed ik meer om het nog wat bij te houden voor het geval mijn broer hulp nodig had. Dat zemen was dus heel flexibel, qua tijd. Het werk als maatschappelijk werk, dat ik voor 3 jaar heb gedaan, ging mij steeds meer tegenstaan. Mijn betrokkenheid met de mensen was niet voor iedereen even groot. Dat kan eigenlijk niet in dat werk. Ook het binnen zitten vond ik een probleem worden. Het maatschappelijk werk was toch binnen in een gebouw. Al kon ik redelijk met tijd schuiven, voelde het niet echt goed en vrij. Ook verdiende ik toentertijd in verhouding tot anderen best weinig. Kortom ik vond het hele werk en de situatie gewoon echt tegenvallen.’

HET MAATSCHAPPELIJKE WERK VOND JE DUS TEGENVALLEN, WAT BEN JE TOEN GAAN DOEN?

‘Ik ben toen psychologie gaan studeren, in de hoop dat het meer  zou verdienen met datzelfde werk. Ik deed dat 20 uur per week, maar daar ben ik al in het eerste jaar mee gestopt. Het werk kon ik niet in 20 uur bolwerken en werkte veel over, waarvoor je niet betaald krijgt. Ik had zelfs een avondschool wiskunde gedaan omdat dat niet in mijn pakket zat. Dat was behoorlijk pittig. Maar ik had al met al nauwelijks een sociaal leven en ik was 26 jaar. Ik wilde ook wel een beetje uitgaan en leuke dingen doen naast mijn werk. Niet alleen maar studeren en werken. Dus ik ben hier radicaal mee gestopt en sindsdien ben ik zo continue zo’n 25 jaar aan het ramen lappen.’

HOE BEN JE DAN AAN DIT BEDRIJF GEKOMEN?

‘Ik had al 3 dagen in de maand bij mijn broer blijven zemen, die het bedrijf van die glazenwasser had overgenomen. Die had het aan mijn broer verkocht voor 5 à 6 keer de bewassing per klant. Een bewassing wil zeggen, dat je 5 of 6 keer de waarde per  klant aan hem betaalt als een soort goodwill.  Het begon met 10 straten en er kwam steeds meer werk bij. Zo hebben we steeds meer straten gekocht. Mijn broer woont in Hoofddorp en ik in Zeist, en ook zo in die regio’s hebben wij diverse bedrijfjes, conferentiecentra, scholen e.d. erbij gekregen. Dat ging heel gemakkelijk.’

WAAR BESTAAT JULLIE BEDRIJF UIT, HOE MOET IK DAT ZIEN?

‘Op dit moment is de helft particulier en de helft bedrijfspanden. We zitten voornamelijk in de Randstad in een straal van 50 km. Dus een beetje in de buurt, we willen ook niet heel ver weg. Ook zitten we redelijk vol met werk voor met z’n tweeën, en hebben er ook een personeelslid bij aangenomen.’

ER ZIT DUS GROEI IN JULLIE BEDRIJF?

‘Ja, zeker, alleen is de groei heel geleidelijk gegaan en zijn er geen grote ontwikkelingen geweest in deze branche. Zo hebben wij wel 20 jaar geleden een hoogwerker aangekocht van de opbrengst van mijn huis, dat  ik toentertijd door omstandigheden verkocht. Met zo’n hoogwerker doe je 2x zoveel ramen op een dag dan met een ladder. Ook word je niet moe en het risico is laag, je kan niet zomaar naar beneden vallen. Het is  dus ook veel veiliger werken. Dat was achteraf wel de beste investering die we gedaan hebben. Nu hebben we er zelfs drie. Ook staan ze soms dagen  stil, maar dat geeft niet. Het is niet alleen minder vermoeiend, maar je krijgt ook minder gauw last van mankementen. Met een ladder zemen is vrij vermoeiend, vooral zo’n ladder weegt toch best vrij veel.’ 

HOE ZIJN JULLIE OP HET IDEE VAN DIE HOOGWERKER GEKOMEN?

‘In de Rivierenbuurt was  een tijdje geleden een glazenwasser naar beneden gevallen van zijn nieuwe ladder. Daar bleek achteraf iets mis aan te zijn geweest, maar de man heeft het gelukkig wel overleefd. Alleen de angst zat er wel een beetje in en hij heeft toen een hoogwerker gekocht. Hij was eigenlijk de eerste glazenwasser met een hoogwerker. Wij zagen hem daarmee werken en vonden het eigenlijk wel een mooi apparaat. Eerst zag ik het niet zo zitten om zo’n enorme investering te doen, want je hebt dan ook een zware wagen met trekhaak, een aanhanger, een loods, e.d. nodig. Maar uiteindelijk zijn mijn broer en ik toch gezwicht en hebben er toch één gekocht.’

WAS DAT DE REDEN DAT JULLIE HEM TOCH AANGESCHAFT HEBBEN?

‘We hebben het uiteindelijk gekocht, omdat mijn broer hoogtevrees heeft. Hij lapte altijd de ramen tot twee hoog. Hoger op de ladder durfde hij niet. Ik was veroordeeld tot die hogere etages. Door deze aanschaf waren we daar in één keer vanaf. Eerst deden we nog samen de wijk, mijn broer op de hoogwerker de bovenste etages en ik de lagere, maar al heel snel hebben we nog een tweede gekocht. Later zelfs, toen wij er een personeelslid bijkregen, een derde.’ 

WAT IK MIJ ALTIJD AFVRAAG, HOE KOMEN JULLIE AAN WATER?

‘Wij nemen alles zelf mee. Wij hebben sinds die hoogwerkers een bedrijfspand, eigenlijk meer een loods, aan de Wenckelbachweg in Amsterdam-ZO. Daar staan die hoogwerkers en pakken wij in jerrycans  zelf water mee. Wij hebben daar wel zo’n 30 jerrycans staan. Je kan trouwens uren zemen met één emmer, dat valt reuze mee, wat je aan water nodig hebt. In de winter nemen we warm water mee en in de zomer lauw water. Soms kunnen wij bij bedrijfspanden ook binnen water pakken, omdat wij daar ook binnen de ramen lappen. Zo hoeven wij bij niemand particulier over de vloer te komen en hebben dan ook zo min mogelijk contact met de klanten. Voor ons is het zemen gewoon werk, we hebben het altijd voor de inkomsten gedaan en niet voor sociale contacten.’ 

HOE WERKT DAT MET BEDRIJFSPANDEN, DIE ZIJN SOMS TOCH WEL HEEL HOOG?

‘De hoogwerkers, die wij hebben, zijn 14 meter hoog. Er bestaan wel hogere hoogwerkers, maar die zijn 2x zo duur en die kan je lang niet altijd inzetten. Dat betekent dat zij veel stil zullen staan. Wij hebben niet zoveel bedrijfspanden met zulke hoogten. Onze hoogwerkers zijn afgestemd op ons werk en in bijna alle straten werken we daarmee.  Zo staan zij niet veel stil.’

HOE WERKEN JULLIE DAN BIJ HOGERE BEDRIJFPANDEN?

‘Dan klimmen wij soms tegen richels van het gebouw op als dat mogelijk is, maar dat is redelijk link. Je moet geen hoogtevrees hebben. Maar van dat soort gebouwen hebben wij er niet zoveel. Trouwens daar kom je ook niet zomaar tussen.’ 

HOE MOEILIJK IS DAT OM CONTRACTEN VOOR HOGE BEDRIJFSPANDEN TE KRIJGEN?

‘De regels om daarvoor te werken zijn veel strenger geworden. Je moet hele boekwerken inleveren over veiligheid, enz. om je slag te kunnen slaan. En het verdient ook helemaal niet eens zo goed. Zo’n World Trade Centre moet je ramen lappen voor 25 cent  per raam. Bij een particulier is dat zo’n €10.00. Ook is het heel windgevoelig en kan je niet zomaar doorzemen en moet je soms bepaalde kanten van het gebouw een andere keer doen. Maar sommigen vinden het een kik of een prestige object om dat werk te doen. Nee, mij trekt dat niet. Dat is mooi voor iemand anders.’ 

DOEN JULLIE NOG AAN ACQUISITIE VOOR DE GROEI VAN JE BEDRIJF?

‘Nee, dat heb ik niet nodig. Vaak krijgen we van klanten of mensen die je kent of zomaar spreekt, waar mijn broer heel goed in is, weer klanten aangeleverd. Zo komen er nog elk jaar klanten bij, zonder dat we daar heel veel moeite voor hoeven te doen. Wij hebben overigens een heel loyale klantenkring met veel vaste klanten, al voor jaren. Omgekeerd zijn wij ook loyaal naar onze klanten. Kan iemand even  niet betalen, dan maken wij daar niet per definitie een probleem van. Er is daarom waarschijnlijk ook eigenlijk weinig verloop.’

HOE ZIT DAT NU DAT ER GEEN MONOPOLIE MEER IS VOOR EEN WIJK?

‘Ja, inderdaad vroeger had je een monopolie in  een wijk, maar als iemand nu er tussen wil komen en klanten gaat werven in jouw wijk, kan je die niet meer wegsturen. Ook niet eens als ze met zo’n stok een tweede etage doen en jouw werk daaronder onder knoeit. Eigenlijk zou je hem weg moeten sturen, maar dat mag dus niet meer. Ze kunnen er zelfs politie bijhalen.’

HOE KOMEN DEZE GLAZENWASSERS AAN HUN KLANTEN?

‘Zij worden voornamelijk gevonden via internet. Die lui zemen dan met een stok en als ze klaar zijn bij die klant, moeten ze weer met de auto naar een andere klant elders rijden. Dat is uiteindelijk ook helemaal niet efficiënt werken.’

MAAR DAT GAAT NATUURLIJK LANG NIET ALTIJD GOED MET DE BESTAANDE GLAZENWASSERS?

‘Nee, zeker niet. Er zijn wel hele scenes geweest met glazenwassers, die het dan ook niet pikten. Vroeger waren dat van die rauwdouwers, die echt met hen op de vuist gingen en soms wel met messen erbij. Deze verhalen stonden dan ook regelmatig in de krant. Maar ik ga zelf niet vechten om een klant van €10,00. Anderzijds ga ik er ook niet op in, als iemand een afspraak wil maken, die buiten mijn wijk ligt. Dat werkt niet. Maar zo komt het wel steeds meer voor, dat er verschillende glazenwassers werken in dezelfde straat.’

GAAN DIE BETALINGEN VAN DE KLANTEN NU VEEL ANDERS DAN VROEGER?

‘Ja, je kan nu ook per termijn het geld voor het zemen overmaken, maar ook nog gewoon via de geldloper  contant betalen. Ik heb het liefst dat er via de geldloper betaald wordt, dan houdt hij ook nog gewoon zijn baan. Ook zijn er mensen, die niet elke maand hun ramen gezeemd willen hebben en daar hebben wij sinds een paar jaar pakketten voor. Dan is het zemen per keer wel duurder maar per saldo zijn ze veel goedkoper uit. Maar dat zijn toch wel uitzonderingen voor mensen, die echt niet meer willen of kunnen betalen.’

JA ,EN NATUURLIJK HOOR IK GRAAG EEN HELE LEUKE ANECDOTE BINNEN JOUW WERKPERIODE?

‘Ja, we hebben de naam dat we altijd van alles zien. Vroeger kwam je met een ladder eraan en dat kon je goed horen. Dan draaide je die ladder om en om, dat noemen ze balken. Maar hoewel je kan horen dat ik eraan kwam, zag ik toch nog wel een keer een stelletje , die lagen te vrijen. Ze gingen ook gewoon door, toen ik er aan kwam. Ik was toen 18 jaar en vond dat best een heel ongemakkelijke situatie. Ik wist niet of ik nu door moest gaan met de ramen lappen of niet. Ik heb gewoon de ramen maar gezeemd en het leek eerder hun bedoeling wel dat ik hen zag. Dat was wel heel apart.’

HEB JE NOG EEN ANECDOTE, DIE JE IS GEBLEVEN?

‘Ja, soms zie je bij sommige huizen enorme vervuiling en zijn ook de ramen van binnen in geen jaren gedaan, maar laten ze wel buiten hun ramen zemen. Dat voelt ook vreemd aan.’ 

HOE IS DAT VOOR JOU OM ZELFSTANDIG ONDERNEMER TE ZIJN?

‘Ik kan alleen praten over mijn branche, omdat ik daar de ervaring heb. Als maatschappelijk werker verdiende ik best heel weinig en ook het opgesloten zijn binnen in een gebouw vond ik moeilijk. Nu lappen wij ramen soms al heel vroeg in de ochtend en kan ik mijn eigen tijden bepalen. Wij zijn heel gedisciplineerd en houden van werken. Want elke raam dat je lapt, is ook gelijk je inkomen. Het is als stukloon. Het is daarom eerlijk en helder werken. Dat ligt mij heel goed. Mijn broer en ik delen alle inkomsten samen, hoewel ik hem soms in zijn werk help en hij in het mijne, maar dat doen we dan met gesloten beurzen. De verhouding is al die jaren zo goed, dat wij elkaar daarin ook helemaal vertrouwen.’

HOE ERVAAR JE HET WERK VOOR JOU NA AL DIE JAREN  RAMEN ZEMEN?

‘Het werk is natuurlijk heel eentonig en je kan in je werk je niet echt persoonlijk ontwikkelen. Naast je werk moet je je eigen leven opbouwen. Ik ben bijvoorbeeld een echte familieman. Ik heb twee zoons en een dochter, die overigens ook psychologie studeert en het ramen zemen heerlijk werk vindt.... Zo help ik veel mensen in mijn omgeving met klussen of wat dan ook. En achteraf gekeken, zie je dat je heel veel kunt sturen in je leven, maar dat ook heleboel dingen toch min of meer toevallig ontstaan als ik terugkijk op mijn leven. Ja, die ‘toevalligheden’ spelen een grote rol in mijn leven in ieder geval. En natuurlijk moet je met al die toevalligheden ook wat doen. En ik heb een gevoel dat ik dat gedaan heb.’

ADVIES:

• Schoonmakerij en glazenwasserij is wel een apart wereldje en alleen daar kan ik een beetje over oordelen.

• Het begint bij zelfdiscipline om een glazenwasserij te runnen. Ik heb veel mensen gezien, die ook net als ik, uit een ander beroep ramen gaan zemen, omdat het best goed verdient. Maar dan gingen ze, om die reden, dan ook steeds later beginnen. Maar dat pakt in de praktijk niet goed uit. Dit heb ik te vaak gezien en dat ze het daarom niet redden.

• Je moet wel een goede gezondheid hebben en ook gezond blijven leven. Doordat je goed verdient kan je gauw in uitspattingen gaan leven en zo breek je je conditie wel af. Goed op je fysieke gezondheid letten.

• Je administratie goed op orde houden en niet uitstellen. Dat wordt nu wel steeds gemakkelijker omdat er steeds meer digitaal gaat en dat levert tijd op. Een goede boekhouder zal je ook steeds waarschuwen, wanneer hij zijn papieren weer wil hebben. Dat geeft ook weer een impuls om dat op tijd te doen.

LOE VERPOORTEN  - Glazenwasser –  Verpoorten Glazenwasserij H.J.E. Wenckelbachweg 43 B 1096 AK Amsterdam-ZO Telefoon: 0654927928 Website: www.glazenwasserrivierenbuurt.nl