INTERVIEW met MAARTJE van der HOORN, Meubelmaker en meubelstoffeerder - DWARZ

 

 

Ik kreeg op school te horen,

dat ik niet paste in het schoolsysteem,

maar dacht gelijk: nou het schoolsysteem past niet bij mensen zoals ik.

Reguliere opleidingen houden weinig rekening met ADHD.

Daarom wil ik iets aanbieden wat wél aansluit.

Want ik weet zelf zo goed waar het mis kan gaan.

 

Maartje van der Hoorn (1983), is sinds 2016 meubelmaker en meubelstoffeerder en is sinds korte tijd bezig om een eigen bedrijfje DWARZ op te zetten. Maartje heeft ADHD, reden waarom zij een andere weg kiest.  Zij heeft  veel weerstanden in haar leven overwonnen en overziet daardoor nu loepzuiver haar eigen mogelijkheden. Zij doet alles om haar leven een originele en zinvolle invulling te geven en is heel energiek en positief voor de toekomst. Een heel moedige jonge vrouw, die bijzonder open over haar leven en de weerstanden, die ze tegenkomt, durft te praten. Een heel delicaat en fijn gesprek, dat  laat zien, dat als je volhoudt en eerlijk naar jezelf bent, je heel veel uit jezelf kan halen. Hoe Maartje dat doet,  blijkt uit haar eigen authentieke verhaal.

WAT IS JOUW ACHTERGROND?  

‘Eigenlijk heb ik een rijtje van opleidingen, die ik allemaal niet heb afgemaakt. Zo zat ik als eerste op de HAVO, die heb ik niet afgemaakt, maar heb dan wel op MAVO-niveau een diploma. Na de HAVO ben ik toen cultureel werk gaan doen, zoals buurtwerk, jongerenwerk en heb daar activiteiten en festivals voor georganiseerd. Er is bij mij ADHD geconstateerd en dat speelt in het verleden wel mee, dat ik geen opleiding heb afgemaakt. Maar dat weet ik pas  sinds een aantal jaren.  Ik zat in mijn jeugd al niet goed in mijn vel en had het heel moeilijk met mezelf. Zo was ik na al dat vrijwilligerswerk weer wel een opleiding begonnen voor Sociaal Cultureel werk , maar ook weer niet afgemaakt. Wel heb ik daar heel veel geleerd en heb veel met kinderen gewerkt. Dat vind ik nog steeds hartstikke leuk om te doen. Zo ben ik ook nu nog vrijwilligster bij een kinderkamp.’

ONDANKS DAT JE ADHD HEBT, BEN JE GEWOON STEEDS DOORGEGAAN MET OPLEIDINGEN, DIE  JOU EIGENLIJK HEEL ZWAAR VIELEN VANWEGE  HET LEERSYSTEEM?

‘Ja, Ik vind gewoon heel veel dingen leuk en na de studie Sociaal Cultureel werk ben ik Creatieve Therapie gaan studeren op het HBO. Dat vond ik echt een hele leuke opleiding. Ook was ik trots dat ik op HBO-niveau kon studeren. Ik kan het dus wél! Dat  hielp tegen mijn onzekerheid en faalangst. Dat ik deze studie uiteindelijk ook niet heb kunnen afmaken, kwam nog door die faalangst. Daar heb ik wel drie jaar op gezeten. Bij stress vind ik het al heel gauw te spannend en blokkeer ik. Ik kreeg ook de feed-back van de school, dat ik te weinig initiatief nam. Daar is het helaas ook op stuk gelopen en werd verzocht de opleiding te stoppen. De vakken vond ik  super interessant en vond het jammer dat ik moest stoppen. Sowieso vind ik die sociale kant nog steeds heel leuk.’

WAT MAAKTE JOU ZO ONZEKER, DAT JE DIE STAGES NIET AFRONDDE EN DAARDOOR OOK JE STUDIES NIET?

‘Misschien werkte het tegen mij, dat ik het zorgenkindje thuis was, en heel erg beschermd ben opgevoed. Iedereen vond zodra ik een initiatief toonde, het al heel gauw te moeilijk voor me. Het is niet eerlijk te denken, dat dit de oorzaak is, maar het stimuleerde mij achteraf  gezien ook niet echt om zéker van mezelf te worden. Dat beeld nam ik in ieder geval ook over en vond dus ook al heel snel dat iets te gauw te ingewikkeld was. Dat blokkeerde mij dan weer heel erg om verder te gaan. Ik ervaarde in ieder geval te weinig duwtjes in mijn rug om iets wel te gaan aanpakken. Ik had niet het gevoel dat er in mij geloofd werd als ik iets nieuws wilde gaan doen. Maar ook ging het bijvoorbeeld bij deze HBO studie niet goed, omdat ik problemen had om mij te focussen en daardoor projecten niet af kreeg. Er is op een HBO veel meer structuur dan  op een MBO en de deadlines, die ze stellen bij het inleveren van een project, was er ook altijd nog een herhaling als je het niet op tijd inleverde. Dat werkte bij mij dan weer juist heel goed. Wel structuur, maar niet te strak. Teveel ruimte als bij de MBO-opleidingen werkte bij mij dus niet goed en heeft bij mij de nek omgedaan.’

EVEN TERUG NAAR DE PERIODE NA DIE HBO-OPLEIDING, WAT GEBEURDE ER OP DIE OPLEIDING DAT JE GESTOPT BENT, WAT GING JE TOEN DOEN?

‘In eerste instantie kreeg ik te horen van school dat ik niet meer verder mocht met de opleiding. Dat was een klap in mijn gezicht, die ik eerst even moest verwerken. Daarna ben ik eerst nog wat vrijwilligerswerk gaan doen bij een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking. Dat was hartstikke leuk om te doen en had heel goed contact met de mensen daar. Zodra ergens de druk vanaf is, gaat het hartstikke goed, maar zodra er druk op mijn werk komt, schiet ik in de stress.’

JE ZAT DUS IN DE SOCIAAL CULTURELE SECTOR?

‘Ja, en ik heb daar nu nog heel veel ideeën over, om wat ik nu doe met meubelmaken om het later te gaan combineren met sociaal werk. Ik heb een plan om een soort van sociale werkplek te maken met houtbewerking voor mensen zoals ik. Dat lijkt mij echt superleuk.’

MAAR OOK NA DIE HBO-OPLEIDING BEN JE NIET GESTOPT MET LEREN?

‘Nee, toen ben ik met de opleiding Meubelmaker begonnen in Amsterdam, het Hout- en MeubileringsCollege (HMC) en daar heb ik voor de richting Creatief Vakman gekozen. Dat is een relatief  nieuwe opleiding, om ‘het vakmanschap’ weer nieuw leven in te blazen. Zo kregen wij in het eerste jaar ook schoenen, hoeden en tassen te maken naast het vak houtbewerking. Zo leerde je met meerdere materialen omgaan, zoals leer, vilt, enz. Na dat eerste jaar moest je een richting kiezen. Ik ben toen voor de richting meubelmaken gegaan.’

WAT WAS JE  REDEN OM VOOR  DE  RICHTING MEUBELMAKER TE GAAN?

‘Ja, ik heb best lang getwijfeld, welke richting ik op zou gaan. Ik vond eigenlijk alles wel heel leuk. Maar uiteindelijk koos ik voor deze opleiding vanwege de voorliefde voor hout. Doordat je in het eerste jaar zoveel andere ambachten aangeboden kreeg, heb ik nu heel veel ervaring om met leer te werken om bijvoorbeeld schoenen te maken, met vilt te werken om vilten hoeden te maken en met stof te werken om meubels te stofferen. Eigenlijk heb ik zo aan allerlei verschillende vakmanschappen mogen ruiken.’

NA ZOVEEL VAKMANSCHAPPEN IN DIT EERSTE STUDIEJAAR TE HEBBEN MOGEN ERVAREN, KOOS JE TOCH VOOR HOUT?

‘Eigenlijk wilde ik dat achteraf gezien al heel vroeg in mijn leven. Als kind hadden wij een buurvrouw, die meubelmaker was. Zij woonde in onze straat en was met mijn ouders goed bevriend. Ik vond dat geweldig dat vrouwen óók meubelmakers konden zijn. Ik was er toen echt nog heel verbaasd over en dat beeld van die vrouw is altijd wel een beetje bij mij blijven hangen. Dat beeld vond ik best wel cool. Hoewel ik in mijn tienerjaren al veel heb gespeeld met dat idee, ben ik er pas op mijn dertigste iets mee gaan doen.  Maar dit is nu ook wel een heel goede keuze geworden.’

HEB JE DE OPLEIDING MEUBELMAKER WEL AFGEMAAKT?

‘Nee, ook van deze opleiding heb ik geen diploma, maar ik heb wel ook weer drie jaar op deze opleiding gezeten, om voldoende ervaring met machines te hebben en ze goed te hanteren. Dat is wel het fijne van deze branche, dat je ook zonder diploma wel aan het werk komt.’

NU HEB JE DUS IN PRINCIPE JE EIGEN BEDRIJF ‘DWARZ’ OPGEZET?

‘Ja, ik ben dus voor mijn gevoel een echte laatbloeier en heb nog niet echt betaalde werkervaring. Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan en ben nooit in loondienst geweest  op een paar kleine baantjes na.’

HOE KAN JE ZOLANG DAARVOOR VRIJWILLIGERSWERK DOEN,  WAT WAS DAN JE INKOMEN?

‘Ik zit al vanaf mijn 18de jaar in de WAJONG. Dat is een arbeidsongeschiktheidsuitkering voor jongeren, waar ik nu probeer uit te komen, door een eigen bedrijfje te gaan starten.’

HOE BEN JIJ IN DIE WAJONG-UITKERING TERECHTGEKOMEN?

‘Dat is al heel vroeg gebeurd, ik zat  op de middelbare school al niet zo lekker in mijn vel. Ik had bijvoorbeeld ook helemaal geen contact met mijn klasgenoten en ben hulp gaan zoeken. Via deze weg ben ik intern therapie gegaan. Daar hebben zij voor mij een WAJONG geregeld. Ik kon die toen al krijgen, omdat het een uitkering is voor mensen, die hun problematiek al voor hun 18e jaar hebben. Daardoor heb ik al vanaf mijn 18e jaar een vast inkomen en kon ik op deze manier veel vrijwilligerswerk doen én had de kans om te studeren. Dat gaat helaas nu niet meer zo gemakkelijk voor jongeren, die na mij komen. De overheid heeft deze regeling meer uitgehold. Maar dat ik dat nog wel kon doen, was mijn geluk en een kans om zoveel ervaring op te doen.’

NU HEB JE DEZE MEUBELMAKERSOPLEIDING TOT IN HET DERDE JAAR GEDAAN, HOE WIL JE NU VERDER?

‘Tijdens mijn opleiding wist ik al dat ik een eigen bedrijfje wilde gaan starten om zo mijn uitkering uit te gaan. Maar omdat ik nog steeds een beetje last heb van faalangst wil ik ook liever op  mijn eigen benen staan en dat ik volgens  mijn eigen waarden kan werken, in plaats van te  moeten uitzoeken wat de waarden van mijn baas zijn.’

KAN JE DAAR EEN VOORBEELD VAN GEVEN, HOE DAT VOOR JOU UITWERKTE  OM ONDER EEN BAAS TE WERKEN?

‘Ik heb bijvoorbeeld bij een decorbouwer gewerkt. Nadat ik met mijn HBO-opleiding gestopt was, wilde ik toch echt iets gaan doen om uit de WAJONG te komen en ben ik bij een decorbouwer gaan werken. Daar mocht ik twee maanden als freelancer werken. Ik vertelde dat ik last had van ADHD, waarop hij alleen maar aangaf, dat het niet zijn probleem was. Heel bot en dat werkte bij mij niet goed uit. Daar moest ik zó met hun standaarden werken, waarvan  ik heel erg  in de stress raakte. Sowieso werk ik wat trager en dan voelde het constant als een druk, dat ik hun tempo niet kon bijhouden. Dat had op mij averechts effect. Na een maand was ik daar ook weer weg.’

EN WAT IS HET VOOR JOU OM JUIST EIGEN BAAS TE ZIJN?

‘Eigenlijk wist ik al heel vroeg, dat ik moet zorgen om  eigen baas te worden. Zo kan ik iedere dag bepalen hoe ik het wil invullen. Dat past heel erg bij me. Nu kan ik veel meer er op afgaan, waar mijn behoefte ligt en waar ik de energie voor heb en waarin niet. Soms merk ik dat ik voor sommige dingen helemaal de energie niet heb en  voor iets anders juist wel. Dan is het ook heel fijn om daarin te kunnen schuiven. Als ik  zo zelf mijn dag kan indelen, werkt het voor mij het beste. Dat zie ik als voordeel van mijn eigen ondernemerschap. Het blijkt dat de verwachtingen van een baas  heel gauw stress bij mij  kunnen opleveren. Ook weet ik dat het niet eens zo hoeft te zijn, dat  die verwachtingen er ook daadwerkelijk liggen. Ik ben dan tóch teveel bezig met die druk, die ik denk te voelen en kom in een kramp. Ik kan dan geen keuzes meer maken binnen zo’n opdracht en kom er niet meer uit. Ik blokkeer dan volledig.’

EN NU VERDER?

‘Gelukkig had ik hier in februari 2017 in Utrecht in de Stadswerkplaats een werkplek gevonden. Dat  is een werkplaats, waar ze machines hebben, waar  iedereen in principe gebruik van kan maken. Het is een open werkplaats, waar je per uur naar toe kan. Ook heb je er een houtatelier, waar mensen zitten, die beroepsmatig iets meer doen. Daar huur je dan eventueel een vaste dag in de week een werkplek. Dat ben ik toen na al die opleidingen en het  debacle bij die decorbouwer gaan doen. Ik huurde daar ook een vaste dag in de week een plek om daar projecten van mezelf af te maken. Zo kwamen langzaam mensen naar mij die mij opdrachten gaven.’

HOE LANG HEB JE OP DIE STADSWERKPLAATS GEWERKT?

‘Ik ben recentelijk verhuisd naar het atelier ‘de Createur’. Daar ben ik via een oproep via Facebook van iemand die daar wegging, ingekomen. Ook hier kan je gebruik maken van gemeenschappelijke machines en je hebt hier ook je eigen ruimte, atelier, waar je je materialen kan opslaan en in kan werken. Daarvoor had ik één plek voor mijn opslag van materialen en één plek in de stadswerkplaats waar ik werkte. Dit is veel efficiënter en fijner werken. Ook financieel is dit voordeliger om één plek te hebben.’

NU HEB JE DUS LANGZAMERHAND OPDRACHTEN EN KAN JE  DAT GOED AAN?’

“Ja, Maar ik heb nog wel moeite soms om keuzes te maken en daardoor knopen door te hakken. Nu hoef ik er alleen met mezelf in gesprek over te gaan, dat voelt veel fijner. Ook kan ik nu alles in  mijn eigen tempo doen. Dat scheelt enorm.’

GEEFT HET NIET TE VEEL DRUK OM ZELF GELD TE GAAN VERDIENEN NU MET JE EIGEN BEDRIJF?

‘Dat wil ik dus nu heel graag ervaren en onderzoeken, wat mijn capaciteiten daarin zijn. Ik zou heel graag de WAJONG willen afbouwen met mijn bedrijfje. Dat is het voordeel van de WAJONG, ik kan  langzaam mijn bedrijfje opbouwen en de uitkering afbouwen. Op alle winst word ik in eerste instantie gekort, maar dan verlies ik nog niet gelijk het recht op  WAJONG. Nu blijkt dat ook de UWV akkoord moet gaan, dat ik een eigen bedrijf wil starten. Dat vind ik dan weer wel heel spannend. Als zij dit niet een goed idee vinden, wat dan?’

DUS JE MOET OOK NOG IN GESPREK MET DE UWV HIEROVER?

‘Ja, ik ga gauw, zo goed voorbereid mogelijk, een afspraak met de UWV maken, hoe ik dit het beste aan kan pakken. Ook moet ik een administratie gaan bijhouden, zodat zij zien hoe het nu al werkt. Ik weet inmiddels dat ik houtbewerken echt heel leuk vind. Ik weet ook dat ik dit kan. Ben ook bezig met een bedrijfsplan met de focus op meubelmaken en stofferen. Ook heb ik nog andere ideeën in mijn hoofd, zoals het geven van workshops op festivals of buitenschoolse opvang, enz. Maar dat is voor de langere termijn bedoeld.' 

JE HEBT DUS WEL HELE MOOIE IDEEEN OVER DE TOEKOMST VOOR JE BEDRIJF?

‘Ja, ook denk ik eraan om op een Sociaal Werkplaats te gaan werken met mensen, die een gelijk pad bewandelen als ik, maar niet de mogelijkheden krijgen van de  overheid om een opleiding te doen, zoals ik die nog wel heb gehad. Juist denk ik aan zulke mensen, omdat de reguliere opleidingen niet zo gericht zijn op leerlingen met ADHD. Dan zal het  heel fijn zijn hen een opleiding te kunnen aanbieden, wat wel bij hen aansluit. Zo kreeg ik al op school te horen dat ik niet in het schoolsysteem pas, maar ik dacht toen al gelijk: nou het schoolsysteem past niet bij mensen zoals ik. Ja, ik kan naar de UWV met een gericht plan. En heb er vertrouwen in dat dit bedrijfje helemaal bij mij gaat passen en dat ik hier iets moois van kan maken.’

 

MAARTJE VAN DER HOORN  - Meubelmakerij, meubelstoffeerderij -  DWARZ   Werkplaats voor creatieve ondernemers De Createur Europalaan 41, 3526 KN Utrecht   Email: boetseeeravondatelierstok [at] gmail.com Telefoon: 06 13830019